Պատիժ թե՞ օրհնություն: ՓՈԽՀԱՏՈՒՑՈՒՄ
Երեկ զրուցում էի իմ վիրաբույժ կոլեգաներից մեկի հետ և հանկարծ` « Էվրիկա՜ » մի լավ միտք ծագեց գլխումս, կարծում եմ շատ լավ միտք է, որը կյանքի կոչելուց հետո, կարող ենք ունենալ շլացուցիչ արդյունքներ՝ մեծ առաջընթաց և հզոր պետություն։ Շատերի համար կարող է շատ դաժան թվալ, սակայն հաշվելով ծրագրի դրական և բացասական կողմերը, այդ թվում նաև ստացված արդյունքները, ապա վերջնական արդյունքը, դա գլխապտույտ հաջողությունն է։ Այսպիսով, ինչպես գիտենք Հայաստանում քսանհինգ տարիների կողոպուտից ու թալանից հետո ունեցանք քայքայված ու աղքատ պետություն և թաթարածին ազգադավ
քրեաօլիգարխիա։ Հայաստանը վերածվեց սպառող վասալական մի գավառի, իսկ օլիգարխների ոհմակը՝ իրենց կեղտարյուն սերունդներով դարձավ կրակ ու պատիժ ժողովրդի գլխին։ ( Եթե հիշենք գենետիկական կոդավորման բանաձևը, ապա կեղտարյունների թողած ժառանգությունը դա իրենց անկուշտ թուլեքն են և ժողովրդի վզին փաթաթված արտաքին պարտքը։)
Այս նախագիծը, որը առաջարկում եմ, կարող է օգնել Հայ ժողովրդին միանգամից լուծել այդ երկու կարևոր հարցերը։ ճիշտն ասած ես միայն երկու հարցին կանդրադառնամ, նախորդում ասված դրական արդյունքները ավելի շատ են և ցնցող։
Այդպիսով իշխանափոխությունից հետո, ինչպես կարելի է ազատվել արտաքին պարտքից և կեղտարյուն խավից, նույնիսկ կարելի է ասել՝ կեղտարյուն դասակարգից։ Պարզ լինելու համար օրինակ վերցնեմ կեղտարյուն դասակարգի կառկառուն դեմքերից մի քանիսին․ Գալուստ Սահակյանին, Մանվել Գրիգորյանին, Ռոբերտ Քոչարյանին, Մուկ Աբրահամյանին կամ Հերմինե Նաղդալյանին։ ( Ես չեմ նշում մնացածի անունները, քանի որ դրանք շատ են ՀՀՇ-ական իշխանություններից սկսած, վերջացրած բոլոր վարչապետների ու նախարարների ցանկը։)
Վերցնում ենք դրանցից յուրաքաննչյուրին և ստիպում ենք, որպեսզի իրենց կողոպտած գումարը վերադարձնեն պետական գանձարան, այսինքն ժողովրդին։ Եթե հաշվի առնենք, որ Մուկ Աբրահամյանի, Մանվել Գրիգորյանի ու Ռոբերտ Քոչարյանին, այդ թվում նաև մնացած մեծահարուստներին, որոնք իրենց տարիների կողոպտածը պահում են իրենց ժառանգների և հարազատների անունով, ապա պետք է նրանց ժառանգներին ու հարազատներին ևս միացնել այդ գործընթացին, պարզ ասած նրանց որդիները և նույնիսկ թոռները։ (Այստեղ նորից գալիս է գենետիկական ժառանգականության բանաձևը։ ) Այնպես որ թոռները և որդիները պետք է նույնպես միանան կողոպտված գումարները վերադարձնելու ծրագրին։ Ուրեմն ճանաչելով այդ թվարկածս « հերոսների» ագահությունը չեմ կարծում, որ նրանք հոժարակամ կհրաժարվեն իրենց տարիների կողոպուտից, այնպես որ կարիք չի լինելու նրանց համագործկցությունը, քանի որ ծրագրի մեջ կա այլ տարբերակներ՝ ստիպելու թալանված գողոնը վերադարձնելու ժողովրդին։
Որպես հոգեբան, վստահում եմ, որ առաջարկածս միջոցները կարող է գերազանցելի արդյունք բերել ոչ միայն Հայ ժողովրդին, այդ թվում նաև քաղաքակիրթ մարդկությանը։
Այդ ծրագրի գլխավոր մասը վերաբերվում է Մանվել Գրիգորյանին կամ Մուկ Աբրահամյանին։ Որոնք ի վիճակի չեն վերադարձնել հոժարակամ իրենց կողոպտվածը, ապա այդ դեպքում գործի է դրվում Բ․ տարբերակը։
Եվրոպայում և ԱՄՆ-ում մեծ գին արժեն « Դոնորները » այսինքն Հայաստանը կարող է հանդիսանալ « մարդկային » օրգանների դոնոր։
Մարդկային բառը վերցրել եմ չակերտների մեջ, քանի որ տվյալ դեպքում գործ չունենք մարդու հետ, այլ գործ ունենք օլիգարխների հետ։
Օլիգարխներից անդամահատված օրգանները կարելի է արտահանել արտասահման, իսկ դրանից ստացված գումարները կվերադարձվեն պետական գանձարան կամ կողպտված ավանդատերերին։ Այդպիսով երիտասարդ օլիգարխի ճտերի օրգանները կարելի է աճուրդային գնով վաճառել, եթե հաշվի առնենք օրինակ Մանվել Գրիգորյանի թուլեքի երիկամները լավ պահված են․ եղնիկի չալաղաջով ու քյաբաբով սնված։ Ապա վստահ եմ, որ կգտնվեն սփյուռքահայ բարերարներ, որոնք մեծ գին կտան ղաուրմայով ու հարիսայով սնված լամուկների օրգանների ձեռք բերմանը, այնպես որ կարելի է նույնիսկ հետագայում բացել թանգարան, որտեղ կցուցադրվեն օլիգարխների չվաճառված անդամները, օրինակ էդուարդ Շարմազանովի լեզուն, Հովիկ Աբրահամյանի ականջները, Գալուստ Սահակյանի գանգամաշկը կամ Մանվել Գրիգորյանի գեներալական հետույքը։ Թանգարանում կարելի է կազմակերպել անգամ աուկցիոն վաճառք, ցուցադրված նմուշները վաճառել անհատ կոլեկցիոներներին կամ թանգարաններին, օրինակի համար շատերը կցանկանաին իրենց մոտ ունենալ Գարեգին Բ-ի ամորձները կամ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի գանգատուփը։
Այդ թանգարանը կարող է ավելորդ եկամուտներ բերել պետությանը։
Այդպիսով օլիգարխների ժառանգների արտահանված օրգանները կարող է արագ եկամուտներ բերել Հայաստանին, նաև կհանդիսանա սանձիչ միջոց նոր օլիգարխների առաջացմանը։ Այդ միջոցով կեղտարյուն խավը չի կարող արագ բազմանալ և աճել, ինչպես բազմանում են այս պայմաններում։ Արդյունքում կսկսվի ինքնամաքրման գործընթաց։ Եթե հաշվի առնենք, որ պարազիտ միջատներին ոչնչացնում են քիմիական միջոցներով, այս դեպքում մենք պարազիտ օլիգարխներից ազատվելով պետական գանձարան և ժողովրդին ենք վերադարձնում նրանց գողոնը։ Վստահ եմ նման ձևով կարելի է հասնել մեծ արդյունքների, որը կարող է դառնալ ոգեկոչման ու բարգավաճման ժամանակահատված։ Ամեն կողոպտված լումա պետք է վերադարձվի, նույնիսկ տոկոսներով։ Չեմ կարծում, որ Լֆիկ Ալեքսանյանը կամ Նեմեց Հայրապետյանը տեսնելով իրենց հանցակից եղբայրների կարգավիճակը, հրաժարվեն վերադարձնել իրենց տարիների թալանածը, քանի որ իրենց դեմ ևս կարող է օգտագործվել ծրագրի Բ․ տարբերակը։
Եթե հաշվի առնենք, որ Հայաստանում այս քսանհինգ տարիներին նախկին և ներկա վարչապետները իրենց կառավարություններով ու դրանց արբանյակային կուսակցություններով մեծ թիվ են կազմում և նրանց կողոպտված միջողները վերադարձնելով կարելի է ոչ միայն փակել մեր պետության արտաքին պարտքը, այլև ետ գնել վաճառված ռազմավարական նշանակություն ունեցող օբյեկտները։ Չհաշված այն գործարքները, որը անօրինական վաճառել են նախկին և ներկայիս իշխանությունները։
Այս ծրագիրը վերաբերվում է ոչ միայն Հայաստանում գտնվող օլիգարխներին, այլև ԱՄՆ Ռուսաստան և Եվրոպայում ապաստան գտած կամ բնակվող նախկին և ներկա թալանչիներին ու նրանց թուլեքին։ Վերադարձնելու մեխանիզմները կան, սակայն դրանց մասին չեմ գրում, քանի որ երկար կստացվի, ուստի շարունակեմ․
Հանրապետությունից հանված գումարները ևս պետք է վերադարձնել Հայաստան՝ նույնիսկ տոկոսներով, նույն ծրագրի շրջանակներում, չնայած անցել է շուրջ քսանհինգ տարի և թալանչիներից շատերը օտար երկրների քաղաքացիներ են կամ հպատակներ, սակայն դա չի խանգարում, որպեսզի նախկինում գործած քրեական գործը վերականգնվի և պահանջել տվյալ պետությանը էքսատդիցիա անել կամ վերադարձնել նախկին Հայաստանի քաղաքացուն, որպեսզի հանցագործը պատասխան տա օրենքի առջև անկախ իր տարիքից կամ կարգավիճակից։ Մի խոսքով թալանողը և ավազակը, գողը և հանցագործը անկախ ժամանակի գործած իր հանցանքի չափից պարտավոր է պատասխան տալ։
Իսկ օրգանների արտահանությունը օգտակար կլինի և պետությանը և ժողովրդին, պետական գանձարանը կսկսի հարստանալ, իսկ ժողովուրդը կազատվի կեղտարյուն ու հարստահարող տզրուկներից, իսկ վերջապես ամենակարևորը, որ այդ կեղտը չի կարող բազմանալ, այսինքն ժողովրդի ասելով․ « Դրանց Քոքը կկտրվի » ։
Միայն այս երեք գործոնը բավական է, որպեսզի պետությունը առաջընթաց ձևակերպի, այնպես որ ծրագիրը ունենք, գաղափարը և իրագործողները նույնպես կան, մնում է կյանքի կոչել։
Գեհենի Առաքել 11/08/2015
հատված « Տազ Արա » գրքից:
Գեհենի Առաքել 