Month: Март 2022
ՌՈՒՍ -ՈՒԿՐԱԻՆԱԿԱՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄ
Որպես ռազմական հոգեբան՝ կցանկանայի ներկայացնել Ռուս-Ուկրաինական պատերազմի կարևորագույն ու առանցքային հարցերից մեկը։ Շատերի համար անհասկանալի էր այս պատերազմի սկզբնաղբյուրը, սակայն ինչպես սովորաբար ասում են, սա դեռ « այսբերգի» վերին մասն է։ Իրականում, ինչպես նախորդ իմ գրառումներում գրել էի, որ աշխարհը փոխվել է, և արժեքները նույնպես, իսկ այդ ամենի փոխողները հենց այն ստվերային հզոր ուժերն են, որոնք տարիներ շարունակ իրականացրեցին, և իրականացնում են հենց այդ փոփոխությունները։ Ես չեմ փորձի կրկնել շաբլոն դարձած « Դավադրության տեսության.» վերաբերյալ յութուբյան այդ մեկնաբանությունները սակայն կարծում եմ, որ չարժե նաև անպատասխան թողնել այն։ Իսկ ինչու՞ սկսվեց այս պատերազմը, իրականում այս պատերազմը արևմուտքի ու ռուսաստանի դեմ պատերազմ է, սա ԱՐԺԵՔՆԵՐԻ ՊԱՏԵՐԱԶՄ Է, սա գոյամարտ է չարի ու բարու, լույսի ու խավարի։ Չեմ զարմացնի, եթե ասեմ, որ լույսը հենց Ռուսաստանն է, այնպես չէ, որ իմ կրթության համար շնորհակալ եմ ռուսաստանից, քանի որ աշխատելով ու ապրելով Եվրոպական շատ երկրներում տեսա այն կրթական ու մարդկային արժեքները, որոնք համարվում են հումանիզմի ու մարդկային ձեռքբերումների նվաճումներ։ Իրականում սա այդպես չէ, խավարի ու չարիքի իշխանությունը լուսավոր պատկերով է մատուցվում հասարակությանը, կաթիլ առ կաթիլ ներարկելով նրան քաղցրահամ թույնը։ Այն որ Արևմուտքը տարիներ ու անգամ դարեր փորձել է ծնկի բերել Ռուսական կայսրությանը, հետո նրա իրավահաջորդին՝ Խորհրդային Միությանը, հետո Ռուսաստանի Դաշնությանը։ Ինչո՞վ է պայմանավորված այդ ամենը։ Եկեք չմոռանանք այն կարևորագույն ճշմարտությունը, որ ռուսները անկանխատեսելի ու յուրահատուկ ժողովուրդ են, իրենց տեսակով ըմբոստ, պայքարող, անզիջող ու հաղթական։ Շատ դրական առանձնահատկություններով են օժտված սլավոնական այդ ժողովուրդը, իրենց հումանիզմի մասին կարելի է ավելին խոսել, սակայն այն բացասական պատկերը, որոնք նկարագրվում են պատմական կամ ներկայիս մամուլում դա հենց իմ ասած երևույթի արդյունքում է։ Իսկ հարց, թե ի՞նչն է այդ երևույթը, որի շուրջը պետք է կառուցենք մեր այս բացատրությունը։ Գնանք պատմական անցյալ, ու այնտեղ փորձենք գտնել շատ հարցերի պատասխաններ։ Հիշու՞մ եք հին հունական առասպելաբանության՝ Տրոյայի պատերազմի, « Տրոյական ձիու » պատմությունը, որը կարծում եմ կարիք չկա մանրամասնել, հաջորդ խոսքը Հռոմեացի զորավար Գայոս Հուլիոս Կեսարի «Բաժանիր, որ տիրես» «Разделяй и властвуй» խոսքերն են, որոնց շուրջ լինելու է մեր բացատրությունը։ Ինչպես ասացի, ռուսները եզակի ու յուրահատուկ ժողովուրդ են, իրենց հզոր մշակույթով, իրենց ազգային կոլորիտով ու իրենց բնավորությամբ, նրանք ոչ միայն կարողանում են արագ սովորել, այլև սովորեցնել, ոչ միայն իրենց համար են անում, իրենց ազգային ու պետական շահերի, այլև անում են՝ որպես բարեկամի ու հարազատի։ Ռուսական արվեստը, մշակույթը, սպորտը, գիտական ու կրթական մակարդակը, դասականները, արվեստի ու մշակույթի գործիչները, ռազմական գործի տաղանդավոր զորավարները ու անծայրածիր սահմաններով կայսրությունը վկայում են հենց այն հզորությունը, որով հարուստ է ռուս ժողովուրդը։ Իհարկե, այդ ամենը պետք է ոչ միայն նախանձ առաջացներ շատերի մոտ, մանավանդ Ամերիկացիների ու Բրիտանացիների մոտ, այլև պետք դառնար ատելության ու թշնամության պատճառ։ Բոլոր ժամանակներում ու դարերում Ռուսաստանը և ռուսները պետք է դառնային ու լինեին արևմուտքի կոկորդին մնացած ոսկոր, սակայն միշտ իրենց թույնով մատուցված գավաթը իրենց էր բաժին դառնում։ Չեմ փորձելու հերթով թվարկել Ռուսական կայսրության հաղթանակները իրենց թշնամիների հանդեպ, որոնք եղել են փառքի ու փառապանծ հաղթանակներ, մինչդեռ օտարների նվաճումները եղել են արյան ու հազարավոր զոհերի, ավերածությունների շնորհիվ։ Ռուսական զենքի հաղթանակները եղել են ասպետական ու մարդասիրական, ինչու չէ պետական ու իրենց երկրի հզորացման և անվտանգության համար։ Չեմ փորձելու թվարկել Պետրոս առաջինի հաղթանակները Եվրոպայում, կամ Կովկասյան տարածաշրջանում, սակայն ռուսների կառուցողական քաղաքականությունը վատ, թե լավ, երբեք չէր կարելի համեմատել արևմուտքի արյունալի նվաճումների ու գաղութացման հետ։ Գաղութարար Եվրոպան՝ իսպանացիների, բրիտանացիների ու մյուս գաղութարար երկրների արյունոտ նվաճումների մասին չգիտես ինչու չեն խոսում, հնդկացիների ցեղասպանությունը Ամերիկայում և Ավստրալիայում, Լատինական Ամերիկայում իսպանացիների, հոլանդացիների ու պրտուգալացիների, Աֆրիկյան աշխարհամասում նորից Եվրոպացիներն էին, իտալացիներն ու Ֆրանսիան, թուրքերի արյունոտ անցյալն ու ներկան կարծում եմ դեռ հիշում են շատերը։ Այս դեպքում ինչու՞ են սովորաբար հիշում ռուսներին, մանավանդ Խորհրդային Միությունը, Ստալինյան գուլագները ու հարյուր հազարավոր զոհերին։ Դրա պատասխանները կտանք այստեղ։ Նախ, խոսենք այն ձեռքբերումներից, որոնք կոչվեցին եվրոպական քաղաքակրթության անկյունաքարը։ Այնպես չէ, որ եվրոպական մշակույթը բարբարոս ազգերի ձեռագործ էր, սակայն չմոռանանք եվրոպական գեղանկարիչներին ու կոմպոզիտորներին, արվեստի գլուխգործոցները, ճարտարապետական, գրականության փիլիսոփայության ու խոսքի, բոլոր բնագավառները սկսած արվեստից, վերջացրած մեխանիկայի ու մեքենաշինության ձեռքբերումները, սակայն այդ ամենի ետևում մարդն էր, որը արարում էր ու ստեղծում, զարգանում էր ու առաջադիմում։ Շատ դեպքերում հաճախակի ենք նշում հրեա ժողովուրդի հնարամտության ու մեծ շնորհքի մասին, այո բայց ինչու՞ պետք է նախանձել նրանց, երբ ցանկացած ժողովուրդ կարող է սովորել հրեաներից, կամ գերազանցել նրանց։ Այո, հրեաներին նախանձելու, չարանալու առիթներ շատ են եղել պատմության մեջ, շատ բռնակալներ ու իշխաններ են հալածել նրանց, փոխարենը՝ հրեաները կարողացել են ձեռք բերել իմունիտետ դիմակայելու իրենց դեմ ոտնձգություններին։ Այն որ պետք է սովորել սեփական սխալներից, դա ակնհայտ է, սակայն ոչ հայերի տարբերակում, խոսքը գնում է Արևմուտքից և ռուսներից։ « Ով վերահսկում է անցյալը, վերահսկում է՝ ապագան. ով վերահսկում է ներկան, վերահսկում է՝ անցյալը »։ Ջորջ Օուրել․ « Кто управляет прошлым — тот управляет будущим: кто управляет настоящим, управляет прошлым. » Джордж Оруэлл Բրիտանացի գրող Ջորջ Օուրելի այս խոսքերը շատ կարևոր է, հրեա ժողովուրդը հասկացել է այս ճշմարտության բանաձևի իմաստը։ Բազմիցս եմ գրել, որ պատմաբանները բոլոր ժամանակներում « վերաշարադրել են պատմությունը ». «переписать историю ». դա արել են այս, կա՛մ այն բռնակալի, թագավորի, կա՛մ որևէ մեկի ցանկությամբ, այն որ շատերը ցանկացել են ունենալ ազնվական գերդաստանի ծագում կա՛մ որևէ հեռահար նպատակների համար։ Կեղծելով պատմությունը, կեղծիքի վրա կառուցում են մեկ ավելի մեծ կեղծիք։ Փոքրիկ ստից է ծնվում մեծ կեղծիքները, ինչպես որ բռնակալություններն ու կայսրությունները։ Պատահական չէր, որ աշխարհում ամենամեծ հանցանքներից մեկը համարվում է «Հակասեմիտիզմը», անգամ քրեորեն պատժելի հանցանք է համարվում հոլոքոստը, կամ հակասեմիտիզմը քննադատողները, կամ հերքողները, չնայած ,որ դա ռասսայական խտրականության դրսևորում է, այնուամենայնիվ այն կոչեցին հատուկ անունով «.Հակասեմիտիզմ»։ Դրա մասին կխոսենք քիչ ուշ:Այն, որ Եվրոպական երկրներում բոլոր դարերում հալածվել են հրեաները դա փաստ է, մանավանդ այդ մասին այնքան է խոսվել, գովազդվել ու բարձրաձայնվել, որ պատկերացնելը ուղղակի անհնար է։ Այն ,որ եվրոպական ժողովուրդների պատմության մեջ ավելի շատ է հրեաների մասին նշվում, քան սեփական ժողովրդի հերոսական, և ինչու չէ, նաև արյունոտ էջերի մասին․ Իսպանացի թագավորների կողմից հրեաների արտաքսումը և հալածանքները, Իտալիայում ու Ֆրանսիայում նրանց հալածանքների մասին, ԱՄՆ-ում ու աշխարհի տարբեր հատվածներում հրաների հալածանքների ու կոթողների բարձրացումը փաստ է։ Սակայն, չի խոսվում հրեա ժողովուրդի ձեռքբերումների մասին, ԱՄՆ-ում, Օսմանյան կայսրությունում, Բրիտանիայում ու աշխարհի մյուս ծայրերում, որոնց մասին լռում է պատմությունը։ Օսմանյան կայսրությունում Սուլթան Համիդի տապալումը ու Երիտթուրքերի նվաճումները հենց հրեական նվաճումների ամենավառ օրինակներից են, չեմ փորձի մեղադրական սլաքներ ուղղել որևէ մեկի ուղությամբ, իրենց անցյալի ու ներկայի պատմության փաստերը առերեսելով, այլ արձանագրում ենք փաստերը, որը պետք է տա հարցերի պատասխանները։ Այն, որ շատ ժողովուրդներ իրենց պատմությունից դասեր չեն քաղում՝ դա փաստ է, սակայն հրեա ժողովուրդը իր գոյության ընթացքում հասկացավ ճշմարտության բանաձևը, ու կարողացավ հարյուրամյակներ առաջ ծրագրավորել իր գոյության ու անվտանգության մասին։ Օրինակը ինչպես տեսնում եք Իսրայել պետությունն է, որ թշնամուն ոչ միայն պետք է հաղթեր ռազմադաշտում, այլ իրավական ու բարոյական, պատմական ու ազգային, որակական, գենետիկական ու մտավոր արժեքների պահպանման գոյամարտում։ Ճիշտ ծրագրավորված ու որդեգրած ուղին հնարավորություն է տալիս շրջապատված լինելով թշնամաբար տրամադրված արաբների մեջ ապրել ու ստեղծել, լինել հզոր ու անձեռնամխելի։ Ինչը չի կարելի ասել Ռուսաստանի տարբերակում։ Սակայն, ինչպես ասացի Արևմուտքին՝ Բրիտանիային ու ԱՄՆ-ի կոկորդին մնացած Ռուսաստանը իր հարստությամբ պետք է դառնար թիրախ։ Պատահական չէր՝ Խորհրդային Միությունը դարձել Արևմուտքի համար չարիքի իշխանություն, որովհետև ՇԱՀԱԳՈՐԾՈՂՆԵՐԻ համար դժվար էր տեսնել օր-օրի վրա ծաղկող Սովետական միությունը, որը հակամարտությունների ու առճակատումներով փորձում է իր իշխանությունը տարածել աշխարհի բոլոր ծայրերում՝ Լատինական Ամերիկայից սկսած, վերջացրած Ասիա և Աֆրիկա։ ԱՄՆ ու Բրիտանիան Խորհրդային պետության հանդեպ ատելությունը ու թշնամանքը կարողացան պարտադրել Եվրոպական մյուս երկրներին։ Սովետական Միության արագ զարգացումը ու հզորացումը պետք է շլացներ Արևմուտքին։ Բազմիցս անգամներ է նշվել՝ Արևմտյան քաղաքական գործիչների հակախորհրդային ծրագրերի ու կանխատեսված արշավանքների մասին, դա նշանակում է, որ երկար ու մանրակրկիտ աշխատանք է տարվել ծնկի բերելու, ու տրոհելու Սովետական Միությունը։ Իսկ Սովետների Միության հիմնական շարժիչ ուժը ու մտավոր գիտական ձեռքբերումների ետևում ՌՈՒՍ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ էր, որի շնորհիվ Խորհրդային Միության շատ ժողովուրդներ, ազգեր, սովորեցին, կրթվեցին, ու դարձան Սովետական ժողովուրդների բարեկամության ընտանիքի մի մասը։ Արևմուտքը պետք է մշակեր Խորհրդային Միությունը տրոհելու այլ մարտավարություն, դա «Տրոյական ձիու » մասին է, որում նշեցի նախորդում։ Քանի որ Խորհդային Միությունը անառիկ պարիսպով շրջափակված էր՝ ունենալով իր գերհզոր տնտեսությունը ու գյուղատնտեսությունը, որը ծանր ու թեթև արդյունաբերությամբ, գիտության, սպորտի ու մշակութային ձեռքբերումներով, բնական պաշարների անսպառ հարստությունով պետք է շլացներ Արևմուտքին։ Իսկ Արևմուտքը, ինչպես ասացի Տրոյական ձիու ու Գայոս Հուլիոս Կեսարի «Բաժանիր, որ տիրես» «Разделяй и властвуй» բանաձևով պետք է տրոհեր Խորհրդային միությունը, ու այն ներսից քայքայեր։ Պատահական չէր որ ԱՄՆ-ի կողմից ստեղծվեցին հակախորհրդային քարոզչամեքենան՝ « Ամերիկայի ձայնը» և .«Ազատության ռադիոկայանը » որի անխափան աշխատանքը տեսնում ենք առ այսօր։ Ավելի հստակ պատկերելու համար նայենք փաստերը։ «Ամերիկայի ձայնը» ռադիոկայանը գործում է 1942 թվականից նայենք փաստերը։ Ամենահզոր վերահաղորդիչ կայանները տեղակայված են Մեծ Բրիտանիայում, Գերմանիայում, Հունաստանում, Մարոկկոյում, Լիբերիայում, Թաիլանդում, Վիետնամում, Ֆիլիպիններում, Ցեյլոնում, Օկինավա կղզում (Ճապոնիա)։ Հաղորդումները կազմված են լուրերից, միջազգային կյանքի վերաբերյալ մեկնաբանություններից, երաժշտական և գրական ծրագրերից։ 1970-ին հաղորդումներ է տվել 38 լեզուներով, շաբաթական մոտ 850 ժամ,109 հաղորդիչների միջոցով, որոնցից 68 գտնվում է արտասահմանում։ «Ազատության ռադիոկայանը » կազմվել է 1949թ․ հիմնադրված է Ազատ Եվրոպա ռադիոկայանի հենքի վրա, այն ֆինանսավորվում է Միացյալ Նահանգների համաշխարհային հեռարձակման գործակալության կողմից՝ որպես մասնավոր դրամաշնորհառու։ Կազմակերպությունը գործում է 23 երկրներում՝ 27 լեզուներով։ Հայաստան, Ադրբեջան, Վրաստան, Բելառուս, Ղազախստան, Ղրղզստան, Մոլդովա, Հյուսիսային Կովկաս, Ռուսաստան, Տաջիկստան, Թաթարստան, Բաշկիրիա, Թուրքմենստան, Ուկրաինա, Ուզբեկստան, Բալկաններ, Հունգարիա, Ռումինիա, Բուլղարիա, Աֆղանստան, Իրան, Պակիստան։ Ինչպես նկատեցիք, այդ ռադիոկայանների անխափան աշխատանքները Ռուսաստանի շուրջն էր, տեղակայված։ Իսկ 90- ականներից հետո Ռուսաստանի ներսում անգամ օրինականացված ու լիցենզավորված սկսեցին գործել այդ ռադիոկայանները։ Այս տարիների ընթացքում Արևմուտքը կարողացավ իր քարոզչությամբ կեղծ արժեքներ քարոզելով, ու մատուցելով սերունդներին, կեղծելով պատմական փաստերն ու դեպքերը, նրա ձեռքը բռնող չեղավ, հակառուսական քարոզչության արդյունքում նախկին Խորհրդային Միություններում աճեց ՌՈՒՍԱՖՈԲԻԱՆ ու օլիգարխիան։ Հիմա շատերը կզարմանան, թե ի՞նչ կապ ունի օլիգարխիան, այն, որ նրանք հասարակությունը պետք է մասնատեին ոչ միայն ազգությունների ու դասակարգային կամ կրոնական մասերի, այլև պետք է եղածն էլ բաժանեն, ու փոշիացնեն։ Պատահական չէր, որ 90 -ականներին Ռուսաստանի օլիգարխները հենց Արևմուտքի հովանավորությամբ էին զավթել նավթային ու գազի հանքավայրերը, ռազմական արդյունաբերությունը քայքայել ու տնտեսությունը դարձրել կախյալ Արևմուտքից։ Այն, որ թալանված միջոցները հայտնվեցին Արևմտյան բանկերում հենց այնպես չէր։ Այս Ուկրանիա-Ռուսաստան պատերազմը ցույց տվեց, որ եվրոպական հումանիզմի արժեքները կեղծիք ու սուտ խոստումներ են եղել, ցույց տվեց, որ գլոբալիզացիան աղետ է եկող սերունդների համար, որովհետև կախյալ լինելով օտար երկրների քմահաճույքից, տնտեսապես, ֆինանսապես ու բնական պաշարների ու լրատվական, հեռահաղորդակցական կախվածությունը կարող է աղետալի հետևանքներ առաջացնել՝ ոչնչացնելով ազգային արժեքները, պատմությունը ու ժողովուրդի գոյությունը։ Այն որ Ռուսաստանը կարողանում է դիմակայել Արևմուտքի այս բոլոր պատժամիջոցներին, որոնք շարունակելու են թուլացնել Ռուսաստանին դա ակնհայտ է, իսկ Ռուսաստանը իր անվտանգության համար համապատասխան պայմաններ ստեղծել է նախօրոք․ իսկապես դա տքնաջան ու մանրակրկիտ հաշվարկների ու ձեռքբերումների շնորհիվ է։ Ռուսասատանը շնորհիվ նախագահ՝ Պուտինի ու ռազմաքաղաքական այրերի շնորհիվ կարողացավ Արևմտյան հրեշների ձեռքից ետ վերցնել իր բնական պաշարներին տնօրինելու մենաշնորհը, կարողացավ զարգացնել գիտությունը, ռազմական արդյունաբերությունը ու բոլոր ոլորտները։ Սակայն ռուսները սխալվեցին՝ իրենց պատմական անցյալի փորձը անտեսելով, որ երբեք չպետք է թույլ տալ Արևմուտքին իր կամքը ու պահանջները թելադրելու։ Այն որ Ռուսաստանը Կովկասում ունի թշնամիներ դա փաստ է, Ռուսաֆոբիան այնտեղ ծաղկում է ինչպես Ուկրանիայում, դա հենց Արևմուտքի քարոզչամեքենայի, կեղծ ժողովրդավարության ու կեղծ դեմոկրատների շնորհիվ։ «Թշնամուն հարգիր, բայց մահակը ձեռքիցդ բաց մի թող .» այս կարգախոսը ռուսները մոռացան, մինչդեռ պետք է ամեն անգամ հիշեին, որ արյան ու հազարավոր զոհերի շնորհիվ կառուցեցին բարոյական արժեքներով հարուստ Խորհրդային Միությունը, լավ, թե վատ, սակայն այնտեղ դաստիարակվեց մի քանի սերունդ, որոնք արժանավույնս գնահատեցին իրենց պապերի անձնազոհությունը, ձեռքբերումները, պատմությունը ու ազգային արժեքները։ Չմոռանանք Ստալինյան ժամանակահատվածի աղետը, պատմաբանները իրենց գնահատականը տվել են, չեմ փորձի նկարագրել Գուլագի սարսափները, սակայն հոգեբանները չեն տվել իրենց եզրակացությունը, թե ինչու՞, կամ ինչի՞ համար։ Այն ներկա տգիտությունը, շովինիզմը, ռուսաֆոբիան, ատելությունը, վախը, անպատժելիությունը որով հարուստ է ներկա հասարակությունը փաստ է, դրան գումարենք արվամոլությունը, անբարոյականությունը, հանցավոր անտարբերությունը, պոռնկությունը, ազգայնամոլությունը, կեղծիքը, սուտը, դավաճանությունը, ինչու չէ նաև վախկոտությունը և այլն․․․ Ինչպես կասեր Գարեգին Նժդեհը․ « Ամեն վախկոտ կեսնաբանորեն անբարոյական է․ Բարոյական տկարության ծնունդ է ամեն կարգի ստորություն։ Ստորությամբ չեն պաշտպանում հայրենիքը »: Վստահ եմ, որ այս գրածս թարգմանվելու է ռուսերեն, ուստի կցանկանայի համառոտ ներկայացնել, որ Գարեգին Նժդեհի ու ֆաշիստական Գերմանիայի հետ կապը նորից Արևմուտքի կողմից հերթական սխալ մատուցումն է, որտեղ փորձում են ազգային արժեքները փչացնել իրենց փչացվածության չափորոշիչներով։ Ուստի կարիք չկա Գարեգին Նժդեհին ընկալել որպես Ֆաշիստ, կամ ազգայնամոլի, նա վերջիվերջո ռուսական բանակի սպա է եղել։ Ինչպես ներկա ապականված հասարակությունը, այնպես էլ Ստալինյան ժամանակի բարքերն ու բացասական կերպարները փորձում էին հաստատվել մեկ ուրիշի հաշվին, կեղծ մատնություններ, աքսորավայրեր, ստալինյան հզոր մամլիչի տակով պետք է անցնեին բոլորը՝ հակահեղափոխականների ու արևմտասեր հանցագործները, թշնամին ոչ միայն դրսում էի այլև ներսում, միայն խիստ ու երկաթե կամք էր պետք ձերբազատվելու անցանկալի տարրերից, այն, որ արդյունքը եղավ տեսանք բոլորս, ճիշտ է արյան ու անթիվ զոհերի գնով եղավ դա, սակայն երկրի ու հզոր պետություն կառուցելու համար պետք է գնալ նաև այդպիսի զոհաբերությունների։ Այն ինչ եղել է անցյալում, ոչինչ հետ չես բերի, մնում է միայն հիշել ու խոնհարվել նրանց շիրիմների առջև, իսկ ամենակարևորը որպեսզի չկրկնենք անցյալի սխալները, խուսափելով անմեղ զոհերից։ Երեսուն տարի՝ Խորհրդային Միության տապալումից հետո արևմուտքը ջանք ու եռանդ չխնայեց բաժան-բաժան անել Խորհրդային Միության ազգերին ու ժողովրդներին, տրոհել հասարակությանը, ազգերին հանել մեկը մյուսի դեմ՝ օգտագործելով ազգայնամոլության թույնը, օգտագործելով քրեական ու պետական ապարատի հանցագործներին։ Խորհրդային Միությունը տապալելու համար Արևմուտքը արեց ամենը, ու ամեն ինչ, Միխայիլ Գորբաչովին իշխանության բերելով, Վերակառուցուման՝ կամ Պերեստրոյկա перестройка անվան տակ պետք է ներսից կազմաքանդեր հզոր պետությունը։ Բեռլինի պատի քանդելուց հետո անցավ Վարշավյան դաշինքի՝ բարեկամության, համագործակցության և փոխադարձ օգնության պայմանագիրի կազմաքանդմանը։ Եվրոպայի Վարշավյան դաշինքի անդամ 7 սոցիալիստական երկրների պաշտպանական դաշինք կազմաքանդելուց հետո արևմուտքը սկսեց Խորհրդային միության եղբայրական ու բարեկամ ժողովուրդների մեջ ազգամիջյան բախումներ հրահրել։ Ինչպես ասում են, ժողորդին ոչնչացնելու համար նրանցից վերցրու նրա պատմությունը ու ազգային արժեքները ու այդ ժողովուրդը կդառնա ամբոխ՝ հոտ, ինքը՝ իրեն ներսից կսկսի հոշոտել։ Հասարակությանը քարոզելով կեղծ արժեքներ, նրանց դարձնելով տգետ, թմրամոլ, սեռաքաղց, հարբեցող ու ազգայնամոլ։ Արևմուտքում լավ գիտեն, թե ինչպես կարելի է պատանի սերնդի ուղեղները լվանալ, համակարգչային խաղերի վրա նստացնելով նրանց դարձնում են՝ ագրեսիվ մարդասպաններ ու ազգայնականներ։ Սակայն, այդ ամենը արվում է ՌՈՒՍԱՖՈԲԻԱՅԻ նպատակով, ամեն ինչ, ռուսներին զրկելու իրենց հայրենիքից, իրենց երկրում ապրելու ու արարելու հնարավորությունից։ Այն ազգը, որը կարողացավ առաջինը նվաճել տիեզերքը, սպորտի ու գիտության մեջ լինելով միշտ առաջինը։ Սոցիալիզմի ձեռքբերումները ու արժեքները անընդունելի էր Արևմուտքի համար, նա միշտ վտանգ է զգացել ու փորձել է ամեն գնով ոչնչացնել Ռուսական պետությանը, որը այդ գաղափարախոսության դրոշակակիրներից էր։ Պատահական չէ, որ Արևմուտքը բուծում է Սահակաշվիլիներ, Զելենսկիներ, Նիկոլ Փաշինյաններ, Միխայիլ Խոդորկովսկի կամ Ալեքսեյ Նավալնիներ, ամեն ինչ անում են տրոհելու ու խառնակչություն, քաոս ստեղծելու համար, ժամանակին էլ՝ ռուս սպիտակ գվարդիականներին էին մղում եղբայրասպանության։ Այն փաաստը, որ Ուկրանիայում երեսուն տարի թշնամություն ու ռուսաֆոբիա են տարածել դա փաստ է, նույնը Վրաստանում, Հայաստանում, Ադրբեջանում ու նախկին խորհրդային ու սոցիալիստական ճամբարի երկրներում է։ Ինչպես տեսանք, հիմա էլ Եվրոպական երկրներում հակառուսական քարոզներով հետապնդում են անգամ ռուս երաժիշտներին ու արվեստագետներին, նույնիսկ դպրոցականներին։ ՆԱՏՕ-ի ընդլայնումը ու Ռուսաստանին կախվածության մեջ գցելը հենց այդ նպատակը ունի, ոչնչացնել Ռուսաստանը և ռուս ժողովրդին։ Այն ինչ տեսնում ենք հիմա համացանցում, մոլդովացի քաղաքացիների տեսաուղերձները, որտեղ ներկայացնում են ուկրանիացի փախստականների ռասիզմի, ատելության ու թշնամանքի դրսևորումը ոչ միայն ռուսների հանդեպ, այլև մոլդովացիների ու ռուսախոս մարդկանց հանդեպ։ Ուկրանիացիների լկտիությունը ու մեծամտությունը, նրանց գոռոզության հետևանքով է այս պատերազմը, նրանց ատելության ու թշնամանքի արդյունքում են իրենք փախստական դարձել, իրենց մոլագար ու շիզոֆրենիկ առաջնորդի մեղքով են զոհվում խաղաղ բնակիչները։ Չեմ կարծում, թե Ուկրանիացիները կարող են հասկանալ, որովհետև երեսուն տարի արևմուտքը թույնեց նրանց խոստումներուվ ու Ռուսաֆոբիա ներարկեց սերունդների մեջ։ Երբ ֆաշիզմը դառնում է ապրելաձև ու գաղափարախոսություն երկիրը առաջ տանելու համար, տուժում են սովորական քաղաքացիները։ Ուկրանիայի մեծահարուստները ու օլիգարխները, չինովնիկները իրենց համար վաղուց պատրաստել են հանգիստ ու փառահեղ ապագա, այնպես, որ ժողովրդին զոհաբերելուց հետո չվելու են իրենց Արևմուտքի տերերի մոտ, ու այնտեղից շարունակեն իրենց դավաճանությունը սեփական ժողովրդի դեմ։ Ի՞նչ եք կարծում արդեն ժամանակը չէ վերջ դնելու Արևմուտքի արշավանքին, վերջ դնելու չարիքին ու բռնակալությանը, շահագործողներին ու շահագործվողներին, պետք է կրկին վերադառնալ Խորհրդային սահմաններին, նոր որակներով ու նոր արժեքներով, նոր գաղափարներով կերտել մի հզոր պետություն, որտեղ ազգերը ու ժողովուրդները հեռու կլինիեն իրենց եվրոպական ու անբարոյական չափանիշներից։ Արևմուտքը միլիոնավոր դոլլարներ է ծախսում ոչ միայն քիմակական ու մանրէաբանական զենք (бактериологическое оружие), լաբորոտորիաներ կառուցելու համար, այլև տարօրինակ անուններով ու Եվրոպական չափորոշիչներով ու իրավապաշտպանական հասարակական կառույցներ, կանանց, կամ գենդերների պաշտպանության, թմրամոլների, կամ օլիգարխների պաշտպանության, կրոնական՝ աղանդների ու սեռավարակ հոմոսեքսուալիստների, ֆեմենիստ-սիոնիստների, կամ բենդերա-ֆաշիստական օթյակների ֆինանսավորումն ու աշխատանքը։ Ժողովրդին կտրելով իր արմատներից ու բարոյական չափանիշներից նրանց դարձնում են կենդանի զոմբիներ, պատահական չէ, որ ԱՄՆ ու Սորոսի գրասենյակները ֆինանսավորում էր տարբեր տեսակի հեռուստատեսային հաղորդումներ, ապականելով մթնոլորտը ու արժեքները, Կազինոներ, գիշերային զվարճանքի ակումբներ, մերսման սալոններ ու նարգիլանոցներ ու նման կարգի այլ հաստատություններ։ Ամեն ինչ կազմաքանդելու հասարակությունը, ամեն ինչ որակազրկելու արժեքները։ Գենդերային հարցերը դարձնելով Ռուսաստանին տորպեդահարելու գործիք Արևմուտքը փորձում է ռուսներին ներկայացնել հրեշի ու ստալինի պատկերով մեկին, սակայն մոռանում են, որ Ստալինը և Բերիան ազգությամբ վրացի են, ինչպես իրենց սիրելի Սահակաշվիլին։ Արևմուտքը միշտ փորձել է գտնել թուլակամ, վախկոտ, մոլագար կամ շիզոֆրենիկների, որպեսզի նրանց դարձնի ռուսաստանի համար ոխերիմ թշնամի, հենց նրանց էլ իշխանության է բերում գունավոր հեղափոխություններրի միջոցով։ Խորհրդային Միության փլուզումից հետո, Խորհրդային նախկին հանրապետություններում քանդվեց ողջ կրթական ու գիտական համակարգը, գյուղատնտեսությունը ու արդյունաբերությունը, փոխարենը՝ ծաղկեց տգիտությունը, աղքատությունը, ստրկամտությունը, վախը, թշնամանքն ու ատելությունը ռուսների հանդեպ։ ՆԱՏՕ-ի հաղթարշավը պատահական չէր իր մեջ ընդգրկելով Ռուսաստանի հարևան պետություններին, այն խոստումները, որոնք տրվեցին Արևմուտքի ղեկավարները պարզվեց, որ սուտ խոստումներ են, ինչպես ասեց Պուտինը․ «. Արևմուտքը իրենց ուղղակի գցել » Ի՞նչ է, սա՛ ռուսական ղեկավարների սխալ քաղաքականության շնորհիվ չէ՞ր, այո՛։ Այն ինչ հիմա կատարվում է Ուկրանիայում դա քաղաքակրթությունների բախում է, այստեղ ոչ միայն աշխարհաքաղաքական շահեր են բախվում, այլև արժեքներ, ռուսաստանը չի կարող պարտված դուրս գալ, որովհետև դա կլինի ինքնաոչնչացում, անգամ չի կարող զինադադարի գնալ, որովհետև դա հավասարազոր է պարտության ու իրենց երկրի հզորացման և անվտանգության համար։ Դեռ հարց է ուկրանիացի ժողովուրդը պատրաստ է գնալ այդ զիջումների, թե ոչ, բայց ռուսաստանը զիջելու տեղ չունի, որովհետև զինադադարը կնշանակի չավարտված պատերազմ եկող սերունդների համար, ինչպես եղավ Արցախյան պատերազմում, որտեղ երեսուն տարի զոհվեցին սահմանին հայ զինվորներ։ Ռուսաֆոբիային վերջ տալու համար հարկավոր են կտրուկ քայլեր ոչ միայն Ուկրիանիայում, այլև Կովկասում, Միջին Ասիայում, հարկավոր են նոր խաղացողներ ու նոր կանոններ, որոնք չպետք է Արևմուտքի թելադրանքով գործեն։ ՆԱՏՕ-ն իր դիմաց տեսնում է թշնամի Ռուսաստանին, քանի այն գործում է, Ռուսները պետք է հասկանան, որ պատերազմի վտանգը միշտ կախված է լինելու իրրենց գլխավերևում, իսկ քանի դեռ կա այդ վտանգը, պետք է միշտ լինել թշնամուց ավելի հզոր և ուժեղ, ոչ միայն սպառազինությամբ, այլև դաշնակիցներով, հարևան ու բարեկամ պետություններով։ Դրա համար պետք են ոչ միայն քաղաքական թարմ ուղեղներով կադրեր, այլև ազնիվ ու հզոր առաջնորդներ, որոնք հավատարիմ բարեկամ կլինեն, ոչ թե հավատարիմ ծառա։ Ռուսաստանը իր պատմությունից պետք դասեր քաղի՝ հասկանալու համար, թե իր բարեկամն ու թշնամին ովքեր են, հարցը այստեղ Թուրքիային է վերաբերվում, որը առիթը բաց չի թողնում թիկունքից հարվածելու ռուսներին, փորձում է իր քաղաքական ու կրոնական առավելությունը ցուցադրել ռուսներին:Ռուսաստանը ատոմակայան կառուցելով թուրքիայում իր համար գերեզման է փորում, չհասկանալով, անգամ, որ Թուրքիան հանդիսանում է ՆԱՏՕ-ի համար առաջին ուժը, հարկ եղած դեպքում նրա հարվածը չի ուշանա։ Աշխարհը փոխվում է, չափանիշները նույնպես, աշխարհաքաղաքական քարտեզը ու խաղացողները նույնպես, թե ռուսաստանը ինչ սխալներ թույլ կտա, որը կարող է փոխել այս ամենը կախված է իրենից, ինչու չէ նաև՝ ինձանից։ Վստահ եմ՝ այս բացատրությունը շատերին խորհելու առիթ պետք է տա, հասկանալու համար իր դերը ,ու իր տեղը, նաև առաքելությունը։ Ինչպես տեսնում ենք՝Վլադիմիր Պուտինը իր ճիշտ քայլը արեց, ինչպես ասում են. «Ջուրը մտնողը թրջվելուց չի վախենում»: Հիմա պետք է գնալ մինչև վերջ մինչև հաղթանակ, այն որ ռուսները հրաժարվում են Ուկրանիայում իրականացնել իշխանափոխություն դա սխալ է, որովհետև երկրորդ անգամ նույն սխալը կրկնելը կարծում եմ հիմարություն կլինի։ Իշխանափոխության համար Ուկրանիայում, Վրաստանում Հայաստանում կան առողջ ուժեր, որոնք կարող են լավ դաշնակիցներ ու հավասարազոր բարեկամներ լինել, այդպիսով կարող եք խուսափել հետագա առճակատումներից։ Իսրայելի մասին խոսեցինք, նրանց գիտական ու ռազմական հաջողությունները հենց անսխալականության շնորհիվ է, իրենց երկիրը պաշտպանելու համար կարողանում են օգտագործել ո՛չ միայն իրենց ռազմական ուժերը, այլև մյուս երկրների կառավարություններում գտնվող իրենց հայրենակիցներին ու բարեկամներին։ Ռուսները դա կարող են անել միայն Խորհրդային Միության հանրապետությունների ու բարեկամ ժողովուրդների մտավոր գիտելիքների շնորհիվ, նրանց տալ հնարավորություն իրենց երկրներում զարգացնելով ազգային արժեքները, կրթելով սերնդին, ոչ թե ազգայնամետ, ռուսաֆոբ, կամ ֆաշիստ, այլ նոր չափանիշներով դարձնել նրանց խելացի ու նվիրված գործընկեր, ինչպես Խորհրդային միությունում 50-70- ականներին։ Կարծում եմ պետք է վերադառնալ խորհրդային մանկավարժությանը՝ Մակարենկոյի մանկավարժական ժառանգությանը ու կրթական ծրագրերին, այն դարձնելով պետության առաջընթացի ուղենիշը։ Այն, որ Մակարենկոյի կրթական ու մանկավարժական ծրագրերը պետք է կատարելագործել ու նոր որակներ տալ, արդեն տասնամյակներով փորձություն անցած ուսումնական ծրագրին։ Եվրոպական կրթական համակարգը մերժում է պատանիների, կամ երեխաների բազմակողմանի զարգացվածությունը, նրանք կենտրոնանում են մեկ, կամ երկու մասնագիտական ոլորտներին, սակայն լիարժեք կրթված մարդ լինելու համար, պետք է համաչափ կրթություն բոլոր ոլորտներում, դա հնարավորություն է տալիս ճիշտ մտածել, ու կողմնորշվել․ ինքնուրյուն որոշումներ կայացնել, այդ պատճառով էր, որ խորհրդային ուսման համակարգը կատարյալ էր։ Արևմուտքը հենց այդ ոլորտներին հարվածելով սերունդներին փորձում է դարձնել գործիք իր ձեռքին, այն ուղղորդելով դեպի իր դարավոր թշնամին՝ Ռուսաստանը։ Մնում է սպասենք, տեսնենք Ուկրանիայի զինաթափման օպերացիային թե ինչպես կավարտվի։
Գեհենի Առաքել 