Month: Февраль 2017
ԿԵՂՏԱՐՅՈՒՆ ՓՆԹԻՆԵՐ
« Գիտակից ստրուկի և հանցագործի մեջ չկա տարբերություն» :
Գարեգի Նժդեհ
Որպեսզի ամբողջական լինի նկարագիրը՝ կցանկանայի ներկայացնել Շարքային փնթիներին, որոնք Հայտնի փնթիներից ետ են մեկ քայլով: Սակայն ընդհանրական առումով՝ տարբերությունը շատ չնչին է: Փնթիների ու կեղտարյունների առանձնահատկություններից մեկը հանդիսանում են ժամանակակից տեխնոլոգիանները, քանի որ, նրանց ասելով, քայլում են ժամանակին համընթաց ու պետք է նայվեն որպես ժամանակակից, անկախ նրանից, թե որտեղ են բնակվում՝ Հայաստանում, թե նրա սահմաններից դուրս: Այդ պատճառով է, որ « Ջիփերի՝ յաշիկների » շարասյունն է ուղեկցում նրանց, անկախ նրանից՝ « գործի » են գնում, թե հարսանիք: Փնթիների ձեռքերին պետք է անպայման « Այֆոն » հեռախոսներ լինեն, որովհետև նրանց ասելով. « Այֆոնը » ուրիշա, հետո էլ շատ թանկ ա», իսկ նրանց քշած մեքենան պետք է « Բենթլի » լինի, որովհետև « Բենթլին » է իսկական մեքենան: Նրանց հագածը « Գուչի » ու « Շանել » է՝ բրենդային ու էքսկլյուզիվ, իզուր չէ, որ Քոչարյանի հարսը՝ Սիրուշոն, « ՊՌԵԳՈՄԵՇ » բրենդային սրահներ ունի, իսկ Փնթի Անդրեն էլ՝ « Անդրենալին », Անահիտ Սիմոնյանի ու Արմինկայի բրենդները չհաշված:
Որպեսզի ընթերցողների մոտ հարց չառաջանա, թե ինչու՞ եմ գրել երգչուհի Սիրուշոյի մասին, թե նա ի՞նչ կապ ունի « Չարիքի իշխանության » հետ: Մի քիչ շեղվելով թեմայից՝ կցանկանայի բացատրություն ներկայացնել, քանի որ շատ կարևոր կլինի սերունդների համար: Ես կարծում եմ, որ առնվազն պետք է կույր լինել, որպեսզի չտեսնենք Սիրուշոյի ամուսնու ու սկեսրոջ՝ Ռոբերտ Քոչարյանի իրականացրած ոճիրները հայ ժողովրդի հանդեպ: Նրանց կատարած բարբարոսությունը, եթե համեմատելու լինենք թաթարական հորդանների ավերածությունների հետ, ապա կհասկանանք, որ ոչ մի եղեռնագործ այդքան վնաս չի տվել մեր ազգին՝ որքան Քոչարյանի ընտանիքը: ( « Ամենամեծ կույրը նա է, ով չի ուզում տեսնել»: Ջոնաթան Սվիֆթ )
Սիրուշոյի վերջին նկարահանած « Զարթոնք » տեսահոլովակը՝ կարծես թե ապտակ էր հայ ժողովրդի անցած ու ներկա պատմությանը: Սիրուշոն տեսահոլովակում երգում է Թալեաթի մասին, այն էլ ազատամարտիկների ֆոնի վրա, սակայն ինչպես գիտենք՝ երգչուհու սկեսրայրը՝ Ռոբերտ Քոչարյանը, ոչնչով չի տարբերվում Թալեաթից, նույնիսկ կարելի էր ասել, որ ավելի արյունարբու է, քան Թալեաթը: Սիրուշոյի ամուսինը՝ Լևոն Քոչարյանը, գալիս է փոխարինելու իր ոճրագործ հորը: Ի՞նչ եք կարծում, Սիրուշոյի երեխաները չե՞ն գերազանցելու իրենց հորն ու պապուն: Սիրուշոյի « լամուկները » սնվել են հայ ժողովրդի արյունով. Ոչ ոք չի կարող հերքել դա, այդ ամենի վկաներն այս տառապյալ ժողովուրդն է, սահմանին բահով կռված զինվորների գերեզմանները: Հրեշից ծնվածը չի կարող հրեշտակ լինել: ( http://www.hottv.am/entertainment/452881 Երեխայիս չեմ ուզում դարձնել հանրային և ճանաչված. Սիրուշո 4 days ago 2016 ) « Չարիքի իշխանության » մեջ հենց այդպիսի ՀՐԵՇԱՄԱՆՈՒԿՆԵՐԻ համար են ստեղծված բարենպաստ պայմաններ, չհաշված նրանց մայրերին, որոնք փայլերի ու շքեղության մեջ են ծննդաբերում իրենց Հրեշիկներին: Շատերը դա անում են արտասահմանում, որովհետև կանխազգում են, որ տասնամյակների իրենց թալանածն ու լափածը, իրենց Հրեշիկների քթերից են դուրս գալու: Այնպես որ, այն փաստը, որ այդ հրեշավոր ընտանիքը եղել ու մնում է չարիք հայ ժողովրդի գլխին, դրա մասին ավելորդ է խոսել: ( http://operativ.am/?p=59960 Քոչարյանի ունեցվածքը ըստ ռուսական աղբյուրի 22 Հունվար, 2014 1:03 )
Սակայն շարունակենք « Կեղտարյունների » թեման: Փնթիները յուրահատուկ ոճով են ներկայանում, անգամ խոսելն ու « դիզայնը »: Աղբանոցից ուղիղ դրախտում հայտնվեցին՝ բառիս բուն իմաստով: Ինչպես ժողովրդական խոսքն է ասում. « Չտեսան պատից կախ, տեսան ճակատից կախ՝ » Էլիտար հարսանիքները, « բիզնես կլասով » նրանց ճամփորդությունները, արտասահմանում ձեռք բերած առանձնատներն ու հյուրանոցները: Այդ թվում՝ նրանց շարժական ու անշարժ գույքը, ու այդ ամենի ֆոնին տիտղոսներ ու պատվոգրեր ստանալը երկրի հոգևոր առաջնորդների ու բռնակալի կողմից, համարվում է պատվաբեր: Սակայն, այդ ամենն ունենալուց հետո նրանց պակասում է ամենակարևոր երկու բան՝ ուղեղ և մարդկային արժեքներ, թեև ներկա պայմաններում այդ երկուսը միասին հարկավոր չէ, քանի որ նրանց փոխարեն ՀԱՄԱԿԱՐԳՆ է մտածում, կամ էլ համակարգիչը:
Իզուր չէ, որ Փնթիներն ունեն նաև թանկարժեք ու լավագույն համակարգիչներ, նրանց համար համակարգիչը « պոռնո » նայելու համար է, կամ խաղեր խաղալու: Ազգային Ժողովի պատգամավորները հազիվ կարողացան սովորել « պոռնո » կայքեր մտնել: Փնթիների կանայք նույնպես օգտվում են ժամանակակից տեխնոլոգիաներից: Հայտնի է որ Հայաստանի «Սեքս շոփ օնլայն » գնումների կայքից, հիմնականում, օգտվում են մեծահարուստ կանայք: ( http://life.panorama.am/hy/news/2013/10/29/armenian-sex-shop/25568
Թե ինչպես օգտվեցի հայկական sex-shop-ից (տեսանյութ) 18+
29 հոկտեմբեր 2013 20:31 ) Վարսահարդարման, եղունգների խնամքին, ու մնացած « Սպասասրահների » այցելությունների ծառայությունների գները հասանելի չեն շարքային քաղաքացիներին, դեռ մնացած « շոփինգները » ու ծախսերը չհաշված: (Սպասասրահ, ֆիտնես, լողավազան, մարզասրահ, յոգա, պար, ԷԼՕՍ բուժական կոսմետոլոգիա, հակացելյուլիտային մերսում, մատնահարդարում:) Չնայած Փնթիները ապրում են ցոփ ու շվայտ կյանքով, ինչպես հեքիաթներում՝ շլացուցիչ փայլերի ու շքեղության մեջ, սակայն իրականում՝ նրանք միջնադարի խավարում են, որովհետև ինչպես իրենք են ասում. « Ախպեր, կնիկը պիտի կույս լինի ու կարմիր խնձորն էլ պարտադիր ա »: Այդ ամենն ավելի հետաքրքիր է նկարագրել իր գրքերում և ֆիլմերում Վահրամ Սահակյանը: « Կնիկը սրբությունա », բայց դե կենակցելուց նախընտրում են սիրուհուն, ոչ թե կնոջը: Ու այդ ամենի ֆոնին նորից ռաբիզների բայաթին է՝ Վարդանչիկն ու Արմենչիկը: Մի խոսքով, այդ տեսակն այդպես էլ մնաց անհաս ու խակ՝ տհաս « Չիկերի » կարգավիճակում: Երբ նայենք « Չարիքի իշխանության » « կեղտարյուն կանանց », ապա տարբերությունը բավականին հետաքրքիր է ու զարմանալի, սակայն միևնույն է՝ նույն շաղախից են. Ամենալավ օրինակը՝ Հերմինե Նաղդալյանի Հանրապետական կուսակցության կանանց խումբն էր, որոնք մանուշակագույն վզկապներով ու անմոռուկներով գնացել էին Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր՝ « հարգելու », ավելի ճիշտ՝ լուսանկարվելու ու « սելֆի » անելու համար: ( Հանրապետական կուսակցության թվով 3 հազար կին ՀՀ բոլոր մարզերից: http://galatv.am/hy/news/104672/ Նրանք «հիշում են» ու ծիծաղում ) Ողջ աշխարհը մեզ կարեկցում է 1.5 միլիոն անմեղ նահատակների համար, իսկ նրանք՝ երջանիկ ու կուշտ բերանները բացած զվարճանում են, կարծես թե՝ իրենք հայ ժողովրդի հետ որևէ կապ չունեն: ( https://www.youtube.com/watch?v=E05S2ypwxLc Հերմինե Նաղդալյանը՝ Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում ՀՀԿ կանանց «ցնծության» մասին: ) Ու ցավալին այն է, որ այդ կանանց մեջ էին դպրոցների ու մանկապարտեզների տնօրեններ, որոնց վստահված է սերունդ դաստիարակել: (« Ո՛վ, որ տնտեսում է դպրոցների վրա, կկառուցի բանտեր »: Օտտո Բիսմարկ ) Առաջին շարքերում էր « Ե. Չարենցի » անվան դպրոցի տնօրեն՝ կոմունիստ- հանրապետական Ադելաիդա Ղազարյանը, որն իր աշխատանքային կյանքում թալանեց ու կողոպտեց ոչ միայն դպրոցը, այլև այստեղ սովորող աշակերտների ծնողներին: Սերունդ դաստիարակելու գործն իրենց վրա են վերցրել այնպիսի մարդիկ, որոնք իրենք դաստիարակության կարիք ունեն: Պատահական չէ, որ Նադեժդա Սարգսյանը, Գոռ Վարդանյանն ու « փնթի, կռազի շոֆեռը » սերունդ դաստիարակող են դարձել, դրա համար էլ նրանց պես տգետ աշակերտների ձեռքին հալածվում է ժողովուրդը: (http://168.am/2016/09/29/694390.html « Ո՞վ պետք է լավ ու վատ երգեցողությունը որոշի, եթե ոչ՝ Արթուր Գրիգորյանն ու Նադեժդա Սարգսյանը ». Նադեժդա Սարգսյան 23:01 | Սեպտեմբեր 29 2016 « Երգիչների քանի՜ սերունդ եմ դաստիարակել »։ Նադեժդա Սարգսյանը Նադեժդա Սարգսյան ) (« Դժբախտություն է, սակայն, երբ դաստիարակիչն ինքը ևս կարիք ունի դաստիարակության »: Գարեգին Նժդեհ )
Նադեժդա Սարգսյանը սերունդ է դաստիարակել, դրա համար էլ այս վիճակում ենք՝ սերունդը ռաբիզ է ու տգետ: ( Հիշեցնեմ, որ նա նույնպես « Շամիրամ » կուսակցության անդամ է: Նադեժդա Սարգսյան) Իգական ու արական « կեղտարյուները » առհասարակ քիչ են տարբերվում իրարից՝ նույն ռաբիզ մթնոլորտն է՝ « ԱրմենչիկաՆանայախառը » մուղամը, սակայն կուսության հարցում նրանք ավանդապաշտ չեն՝ ինչպես տղամարդիկ, ավելի նախընտրում են նոր, ժամանակակից միջոցներն ու արհեստական կուսաթաղանթները, « սիլիկոնե » շուրթերի ու կրծքերի մասին էլ ավելորդ է խոսել: Դե, հնարավորությունները թույլ են տալիս, անում են, հետաքրքիրն այն է, որ որոշ պաշտոնյանների երեխաներ այդ ամենն անում են Պետպատվերի շրջանակներում, քանի որ « Պատանի երկրապահի » անդամատոմս ունեն, բացի այդ էլ՝ միջնորդն ինքը՝ ԵԿՄ-ի հերոս « Զորավարն » է: Մի զարմացեք, այդպիսի դեպք եղել է, երբ պաշտոնյայի աղջկա անունը չեմ նշել՝ հարգելի պատճառներով: Մանվել Գրիգորյանի օգնական՝ Արա Կետիկյանը, զանգահարել է պլաստիկ վիրաբույժ իմ բարեկամներից մեկին ու ԵԿՄ-ի « Զորավար, Արցախի հերոս » Մանվել Գրիգորյանի անունից պատվիրել, որ Պատանի Երկրապահի կրծքերի վիրահատությունը կատարեն պետպատվերի շրջանակում, այլապես « Զորավարը՝ Արցախի հերոսը », անձամբ կգա այդ հարցը կարգավորելու: Արա Կետիկյանի հեգնական տոնից կլինիկայի գլխավոր բժիշկը խուճապի մեջ էր ընկել: Վիրահատությունը կատարել էին առանց գումար վերցնելու: (Իսկ Արցախյան պատերազմի վետերաններին ու Ապրիլյան պատերազմում վիրավորված մեր հաշմանդամ զինվորներին պետպատվերի շրջանակներում չեն բուժում: (http://shabat.am/am/article/86314/86314.html Ապրիլյան պատերազմի հետևանքով ոտնաթաթերն ու կրունկները կորցրած զինծառայողն ու ընտանիքը՝ ծայրահեղ ծանր պայմաններում. «Ժողովուրդ» 28 Սեպտեմբեր, 2016 09:47 )
Այդպիսի բաներ. Եթե Պատանի Երկրապահը կարող է « սիլիկոնե » կրծքեր ունենալ, իսկ Վովա Գասպարյանի Ոստիկանության « հրեշտակների » գումարտակի աշխատակից ( Մագա ) Մարգարիտա Կարապետյանը պատահական չէ, որ նախկինում աշխատել է « Քրեյզի » գիշերային ակումբում: (http://168.am/2016/07/28/667672.html#.V5nVAjfYHQ4.facebook Ցանկացած հրապարակում դառնում է ուսումնասիրության առարկա. Աշոտ Ահարոնյանը՝ Մարգարիտա Կարապետյանի արարքի մասին | 13:41 | Հուլիս282016 )
Կնշանակի, որ ամեն ինչ ճիշտ է, « Չարիքի իշխանության » աշխատանքային գրաֆիկը « Կամասուտրա » ժամացույցով է աշխատում: Պատահական չէ, որ Արցախի « հերոս Զորավար » Մանվելի դստերն է պատկանում Էջմիածնի Պատկանյան փողոցի վրա գտնվող « Passion » գիշերային ակումբը: Հայաստանում բոլորը գիտեն, որ « Չարիքի իշխանությունում » գիշերային ակումբները հասարակած տներ են՝ բառիս բուն իմաստով: Կնշանակի « Զորավարի » աղջիկը դատավոր լինելուց բացի, նաև Կավատ է: ( YouTube Մանվել Գրիգորյանի ընտանիքը վտանգում է Էջմիածինը. )
« Բոտոքսները », ժամանակակից « Գլամուրային պարագաները » ու միջոցները փնթի, կեղտարյուն կանանց առօրյայի հիմնական մասն է: Ու այս ամենը լղոզվում է « Փնթի » կայքերում, տարածվում է ու ապականում մթնոլորտը: Շամշյանի մակարդակի տգետ « լրագրողներն » ու խմբագիրները ներկայացնում են էքսկլյուզիվ հոդվածներ. «եսիմինչը կարճ շրջազգեստով ցուցադրել է իր երկար ոտքերը », կամ « լանջաբացվածքով հայտնին ցուցադրել է իր կրքոտ շուրթերը, ու եսիմ ինչը շատ կարճ « շորտով » ցուցադրել է իր կրծքերը »: Դե արի ու մի ասա. «Ա՛յ, անասուն չտեսներ, մի ժամանակ, նույնիսկ Խորհրդային տարիներին են կանայք այդպես հագնվել, ի՞նչ է չէիք նկատել կամ չե՞ք տեսել, խավարամիտ ձեր ուղեղների համար միշտ այդ ամենը նոր է »:
Ամենահետաքրքիրը՝ վերջին տենդենցներն են, որից « կեղտարյունները » ետ չեն մնում: Սոց-ցանցերում նորից իրենց չտեսությունն ու տգիտությունն են ցուցադրում: « Ազնվազարմ » տեսակը ՝ իրենք իրենց լափածը նկարում են « այֆոններով » ու գցում համացանց: Առհասարակ, « ինտեռնետի » տիրույթում նորից այդ աղբն է, մանավանդ « Ինստագրամում », որն արդեն իրենց պահանջներին չի համապատասխանում՝ փնտրտուքի մեջ են: Այստեղ հարկավոր է նշել այն փաստը, որ համատարած թշվառության ու ոճիրների վրա նրանք փայլում են, որովհետև նրանք սնվում են հենց այդ անապահովների ու թշվառների գրպանը մտնելով, նրանց վերջին պատառը գողանալով: Երբ ժողովուրդը սովահար է, ցրտի, աղքատության ու հիվանդության մեջ տառապում է, իսկ անապահով ընտանիքների մինուճար զավակներն Արցախում սահմանի վրա բահով կենաց ու մահու կռիվ են տալիս, երբ այդ զինվորների մայրերն ու հայրերը սովահար, իրենց բերանից կտրում են վերջին կոպեկը, որպեսզի զինվորի համար ներքնաշորեր ուղարկեն կամ էլ հիգենայի պարագաններ և հանդերձանք: Ու Փնթիները այդ լափածի լուսանկարները հրապարակում են համացանցում՝ ծաղրելով այդ մարդկանց: Հենց այդ Փնթիներն են, որ ուշադրություն չեն դարձնում շրջապատի մարդկանց, ապրում են ջայլամի պես: Այսպես, « կեղտարյուն » խավը նվաստացնում ու հուսալքում է իրեն կերակրող զանգվածին: ( http://shabat.am/am/article/96498/96498.html Վլադիմիր Գասպարյանի փեսան ԱՄՆ-ում երկրորդ առանձնատունն է գնել. «Ժամանակ» 05 Նոյեմբեր, 2016 08:35 ) Ճիշտն ասած, զարմանալին այն է, որ անգամ հուսալքված ու հյուծված անասունը ջանքեր է գործադրում՝ մի ելք գտնելու դժվար իրավիճակից դուրս գալու համար, սակայն մեր ժողովուրդը ոչինչ չի ձեռնարկում: Այս պարագայում թուրքերին մեղադրել հայոց ցեղասպանության մեջ՝ կարծում եմ անբարոյական է, երբ նույն բանը անում է մեր Ոխերիմ Թշնամին: ( http://www.armtimes.com/hy/article/95661 22-ամյա Լեւոն Սահակյանը, որին դանակահարել էր դպրոցի տնօրենը, մահացել է
21/10/2016 22:10 ) Իզուր չէ, Գարեգին Նժդեհը ասել. « ՆԵՐՔԻՆ ԹՇՆԱՄԻՆ ԶԻՆԱԿԻՑ Է ՈՒ ԵՂԲԱՅՐ ԱՐՏԱՔԻՆ ԹՇՆԱՄՈՒՆ »: ( ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀ ) Այս վիճակը կրկնվեց մեկ դար առաջ, մեր պապերը համերաշխ իրենց հոգևորականների հետ քայլել են դեպի Դեր-Զոր, իրենց ոտքով են գնացել: Պատկերացնու՞մ եք, երկու ասքյար ողջ գյուղին ուղեկցել են մահվան անապատը, ու ողջ գյուղում չգտնվեց մեկը, որպեսզի գետնից մի քար վերցնի ու այդ ասքյարի գլուխը ջարդի: Հիմա նույնն է կատարվում, նույն խոնարհությամբ ու հեզությամբ տանում ենք այդ ոճրագործությունը, լռում ենք Մանվելի ու Սուրիկ Խաչատրյանի հանցանքների մասին, լռում ենք, երբ մեր որդիներին խոշտանգում են ու սպանում բանակում, լռում ենք, երբ որդեկորույս մայրերին են քարշ տալիս ասֆալտի վրա: Լռում ենք, երբ մեր հերոսներին են անարգում, լռում ենք, երբ ընտանիքի են սպանում քնած ժամանակ: Լռում ենք, երբ մեր փրկության ճանապարհն ուղղորդող տղաների վրա հակաօդային խոշոր տրամաչափի գնդացիրով են կրակում: (http://www.1in.am/1982629.html Պավլիկ և Արամ Մանուկյանների ուղղությամբ կրակել են ԻՍՏԻԳԱԼ տիպի դիպուկահար հրացանից. Փաստաբան 22:04 2016-08-15) Դե լռե՛ք, ու տեսնենք` մինչև ե՞րբ ենք լռելու: Հետո չմեղադրեք, որ թուրքը մորթե՜ց ու սպանե՜ց, որովհետև մենք հանդուրժեցինք, որովհետև մեզ սպանողին հերոսացրեցինք ու սպարապետ դարձրեցինք: « Մեր բարյացակամ չեզոքության դեպքում, իսկ թրքությունը պիտ վարվեր մեզ հետ ճիշտ այն ձևով, ինչպես որ վարվեց »: ( Գարեգին Նժդեհ )
Ինչու՞ Թալիաթին ու Էնվերին չենք պարգևատրում հետմահու, դա կարևոր է, որովհետև հայ են սպանել: Բոլշևիկ Անաստաս Միկոյանին հերոսացրինք, Վազգենին ու Մանվելին, Ռիժկովին ու Դեմիրճյանին: Էլ ո՞վ մնաց, Թալիա՞թն ու Էնվե՞րը, դրանցից մի՞թե պակաս են հայ սպանել: Հիմա կասեք, թե Ռիժկովն ի՞նչ կապ ունի: Ուղղակի ծիծաղելի է, եթե միայն 1988-ի Սպիտակի երկրաշարժի գաղտնիքը մինչև օրս չի բացահայտվել, դա հենց Ռիժկովի շնորհիվ էր: Ողջ աշխարհը գիտի՝ այդ ամենը եղել է « Մերկուրի 18-ի » ծրագրի շրջանակներում: Իսկ ԽՍՀՄ-ում բարձր պաշտոնյա Ռիժկովը դրա մասին լավ գիտեր՝ ամենայն մանրամասնություններով, փոխարենը նրան մեղադրենք ոճիրը կոծկելու մեջ, նրան դարձրեցինք Ազգային հերոս: Երկրաշարժի ժամանակ զոհված 300 հազար հայերի արյունը մատաղ արեցինք, ինչպես և մատաղ արեցինք « Սասնա ծռերին »: Հետո էլ ընկած Առաջնորդ ենք փնտրում: Սերժը ի՞նչ վատ առաջնորդ է, նա էլ է սպանողների շարքում. մենք հայերս սիրում ենք մեր դահիճներին ու մեզ սպանողներին, ի՞նչ է, այդպես չէ՞: ( https://www.1in.am/2035384.html Ազգովի խնդրանքը Ծառուկյանին 2016-10-24 ) Ծաղկահովիտ համայնքի գյուղապետի ընտրությունների ժամանակ Արայիկ Խանդոյանի պարտությունն ակնհայտ էր, որովհետև « Չարիքի իշխանությունը » երբեք թույլ չէր տա, որպեսզի արդարությունը հաղթի: Սակայն Ժողովուրդը պետք է տեր կանգներ ո՛չ միայն իր ձայնին, այլև հերոսին: ( Արագածոտնի մարզի Ծաղկահովիտ համայնքի ընտրություններում հաղթել է նախկին գյուղապետ Նորայր Հակոբյանը:http://m.mamul.am/am/news/91480🙂 Չհաշված այն ողորմելիներին, ովքեր Վանո Սիրադեղյանին մինչև հիմա հերոս են համարում, նույնիսկ լրագրող Վասակ Դարբինյանը նամակ է գրել Սերժ Ազատիչին ու առաջարկել, որպեսզի Հայաստան հրավիրեն Վանո Սիրադեղյանին: ( http://www.1in.am/2008930.html Վանո Սիրադեղյանին հրավիրում են Հայաստան. Նամակ Սերժ Սարգսյանին 23:50 2016-09-18) Ի՞նչ եք կարծում, դա ճիշտ է, թե՞ սխալ: Մի ոճրագործ ավել պակաս, ի՞նչ կլինի որ, թող գա ու նորից շարունակի, ինչպես բոլորը, այնպես էլ նա: Հո զոռով չի՝ մենք Ոճրագործներին սիրում ենք: Գարեգին Նժդեհը հո իզուր չէր ասում. « Ապերախտ » ժողովուրդ: Այդ ապերախտ ժողովուրդն է, որ « Կռազի Շոֆեռին » Զորավար է ասում, իսկ ոջլոտին էլ՝ Սպարապետ: Լավ է, որ Կոմիտասը չկա, թե չէ նորից կխելագարվեր: (http://www.slaq.am/arm/news/1126512/Երկրապահներս խոնարհվում ենք Ձեր առաջ, Դուք հայ ազգին Սպարապետ եք պարգևել. Մանվել Գրիգորյանի ուղերձը Գրետա մայրիկին 21.09.16 17:25) « Չարիքի իշխանության » լափամանից օգտվողները պատրաստ են ազգի արյունը խմել, միայն թե իրենց մորթին անվնաս մնա, իսկ մենք վախենում ենք արյուն թափելուց, հայը հայի արյունը չի թափի. Այս հիմարությունը լցրել են մեր գլուխներն ու դարձրել են մեզ համար կարգախոս, սակայն իրենք կարող են մեր արյունը թափել՝ առանց խղճի խայթ զգալու, դա անում են նույնիսկ հաճույքով ու նվիրվածությամբ: Առհասարակ, այդ կարգախոսի նպատակը միայն մեկն է, որովհետև մենք նրանց համարում ենք հայ, իսկ իրենք մեզ ընդունում են որպես թուրք, դրա համար Փնթի երկրապահ ենիչերը հայտարարում էր, որ իրենից պատասխան ուզողները թուրք են: Տեսնու՞մ եք, իսկ դուք նրան անվանում եք Զորավար: Հայը երբեք իրեն թույլ չէր տա այդպես արտահայտվել, չհաշված Զորավար Անդրանիկի հիշատակն անարգելն ու ծաղրելը, ինչպես արեց այդ Ենիչերը: Իզուր չէր, որ նրա Քավոր Վազգենը հայտարարել էր « Մանվել՛, դու հերոս ես, Անդրանիկն ի՞նչ էր քո համեմատ »: Դե դա էլ ոգևորեց այդ տխմարին, որ մեր Ազգային հերոսի հիշատակը ծաղրի: Ինչպես ասել էի նախորդում, « Չարիքի իշխանությունում » հերոսներին ծաղրելն ու ոչնչացնելը պետական ծրագրերի հիմնական մասերից է: Հենց այնպես չէ, որ սոց-ցանցերում ինչքան աղբ ու « հետույքամտնուկներ » կան փնովում ու մեղադրում են « Սասնա ծռերին », անգամ կաթը բերանում չչորացած « մանկլավիկը », որը իր մոր փեշից է կախված՝ որակում է « Սասնա ծռերին »: Վահան Բաբայանի, Ձյունիկ Աղաջանյանի, պատմաբան Էդիկ Մինասյանի, ու Շմայսի մակարդակին ոչխարները: ( http://mamul.am/am/video/26648055 Զենքով իշխանության եկողը զենքով էլ գնում է. պատգամավոր Վահան Բաբայան | Առավոտ օրաթերթ ) Պատմաբանների ու ծախված լրագրողների մասին գրել եմ, կարիք չկա նորից վերհիշել: Միայն կնշեմ, որ հայ պատմաբանները շարունակում են ադրբեջանցի ու թուրք պատմաբանների կիսատ գործերը՝ կեղծելով հայ ժողովրդի պատմության հերոսական դրվագներն ու էջերը: («Փորձել են քողարկել ահաբեկչությունը». Խոսրով Հարությունյանը ՝18 հուլիսի, 2016 թ. «Սասնա ծռերին» աջակցողների մասին http://www.aravot.am/2016/08/17/727125/ )
Գեհենի Առաքել
Հատված Չարիքի Իշխանությունը գրքից
ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՔԻՑ, ՆՈՐՈՎԻ
Բազում կարիքների տեր անհատներն ու ժողովուրդները կլանված են լինում ներկայով և մոռանում իրենց անցյալն ու ապագան: Ունայնամտանում և տկարանում են նմանները:
Գարեգին Նժդեհ
Որպես հոգեբան և քրեագետ կարող եմ վստահորեն ասել, որ երբեք չբացահայտված հանցանքներ չեն լինում… Քանզի, անգամ դարերի խորքից հնարավոր է վերարտադրել հանցանքի մանրամասն պատկերը: Ժամանակն ու պայմանները խճանկարի նման դասավորում են փաստերն ու դեպքերը` վերարտադրելով անցյալի մշուշի մեջ կորած իրականությունը: Եվ պատահական չէր, որ ժամանակի ընթացքում հայտնաբերվեց Եգիպտոսի փարավոն Թութան Համոնի դեմ գործած դավադրության պատկերը և նրա մահվան պատճառները:
Երբ պատանի էի, ինձ մոտ միշտ հարց էր առաջանում, թե ինչու՞ են մեր ժողովրդին ու ազգին հալածել… Գուցե դա էլ պատճառ հանդիսացավ ուսանելու այն գիտությունը, որը կտար ինձ հուզող հարցերի պատասխանները: Հիմա ինձ համար հասկանալի է, թե ինչո՞ւ և ո՞ւր կորավ Խաչատուր Աբովյանը, ինչու՞ էր իրեն պատեպատ զարկում Իսրայել Օրին, ինչու՞ էր Վարդան Մամիկոնյանը Ավարայրի դաշտ մեկնում, ինչպես ինքն էր ասում` « էշ նահատակ դառնալու համար »:
Չնայած բազմիցս եմ գրել այդ մասին, բայց ամփոփելով ցանկանում եմ վերջակետ դնել այդ հարցականներին, որոնք մշտապես եղել և մնալու են պատմության մեջ:
Ժողովրդական բանահուսության մեջ ու ասույթներում ևս ամեն ինչ չէ, որ կարելի է ընդունել որպես ճշմարիտ խոսք, քանզի ժողովուրդը նույնպես սխալվում է, իսկ ամբոխը առավել ևս: ( « Հասարակության կարծիքը ակնհայտ սխալ կարծիք է, քանի որ մարդկանց մեծ մասը ապուշ են »: Էդգար Ալան Պո « Ողորմելի ժողովուրդ » Երկար և ձիգ տարիների բռնակալության հարկը և գերությունը բարբարոս իշխանների թրի տակ ոչինչ չեն կարողացել ավելացնել այդ ազգի հոգու մեջ, բացի մի կեղտոտ կեղծավորություն և մի ստոր, փոքրոգի խոնարհություն »: Րաֆֆի « Մի ժողովուրդ, որ մոտ հազար տարի ապրել է ստրկական կյանքով, չի կարող ծնել այնպիսի որդիք, որոնք ազատ մտածելու հետ միասին՝ կարողանային նաև ազատ գործել » : Րաֆֆի )
Այո, ժողովուրդը նույնպես սխալվում է, ու այն դառնում է ճակատագրական: Պատահական չէ, որ մեր ՄԵԾԵՐԸ ցավով են միշտ բարձրաձայնել, որ հայ ժողովուրդը իր պատմությունից երբեք չի կարող դասեր քաղել: « Պատմության դառնադառն դասերից չխրատված, ժողովուրդների արյունն ու արցունքը պիտի չդադարի, մինչև որ նրանք ինքնօգնությամբ ոտքի չկանգնեն, մինչև չհզորանան հոգով »: Գարեգին Նժդեհ
Ժողովրդի գործած սխալների պատճառով է, որ աղետներն ավելի մեծ ու վտանգավոր են դառնում:
Չնայած Ժողովրդական ճշմարիտ խոսքը կարող էր լինել նաև փրկության ու լույսի ճանապարհ: Նախորդում ես գրել եմ այդպիսի մի քանի ապուշ մտքերի մասին, որոնք դարեդար օգտագործելով ժողովրդի բանավոր խոսքում` կարծրացել է և դարձել ժողովրդական բանահուսության անբաժան մաս:
Իսկապես, այս դեպքում, երբ մի ապուշ մի միտք է արտահայտում, մնացած ոչխարները կրկնում են նրա ասածը, ինչպես նկարագրում էր Ջորջ Օրիելին` « չորս ոտք լավ, երկու ոտք վատ »: Կարծում եմ, շատերը դիտեցին ՀԿԿ 16-րդ համագումարի տեսագրությունները, որտեղ դահլիճում նստած ոչխարներից ոչ ոք որևէ հարցի քննարկման ժամանակ անգամ ձեռնպահ չքվեարկեց: Այդ ոչխարները հո նոր լույս աշխար չեկա՞ն, դրանք միշտ եղել են և եկել են դարերի խորքից:
Նախորդ գրքերում նշել եմ մեռելներին վերաբերող խոսքերից մի քանիսը, որոնց հեղինակները եղել են կղերական քահանաները: Պատահական չէ, որ Ապուշությունն ու Հոգևորականները իրարից անբաժան են: Նրանք են, որ արգելափակում են իրենց ուղեղի հնարավորությունները, որպեսզի սահմանափակված մնան իրենց խավարում` հեռու մնալով աշխարհի ու Աստծո ճշմարտությունից:
Ու այդ տգետ, սևազգեստ հոգևորականներից անբաժան է իրենց ԱԽՊԵՐՈՒԹՅՈՒՆԸ… ` ինչպես կասեր փնթի Գեներալը: Պատահական չէ, որ ամեն խոսքի մեջ Փնթի «հավատացյալ» օլիգարխները պատեհ, անպատեհ մեջբերում են Աստծո անունը` Աստված տեսնում է… Աստված կպատժի… Աստված կօգնի և այլն, իրականում իրենք վաղուց թքած ունեն Աստծո ու բոլոր սրբությունների վրա, առավել ևս` ժողովրդի:
Այն, որ Էջմիածնի քաղաքապետ Կարեն Գրիգորյանը ընտրությունների ժամանակ հայտարարում էր, թե « Էջմածնում վախի մթնոլորտ չկա, բոլորը վախենում են միայն Աստծուց, դա պատահական չէր, քանի որ շատերի համար գեներալ Մանվելը իրոք աստված է, Մանավանդ ԵԿՄ-ի անդամների համար: Իսկ շատերի համար էլ նա դարձել է հերոսության ու փառքի մարմնավորում, չհաշված գեներալի գիտական ու փիլիսոփայական մտքի մեծ կարողություններն ու տաղանդը, որոնց առջև խոնարհվում են մեր մտավորականներից շատերը: Այնպես որ, Կարեն Գրիգորյանը միակը չէ, որ ՔՈՍՈՏ հորը դարձրել է աստված, այդպիսիները շատ են ու չափից ավելի… « Էն մարդիկ, որ երկար ու լուրջ զբաղվել են մեր ժողովրդով, հայ մարդով, միշտ եկել են մի ծանր եզրակացության, թե շատ չարություն կա մեր հոգում »: Հովհաննես Թումանյան
Մի խոսքով կա այն, ինչ ունենք…
Հիմա նորից հանենք պատմության խորքից մեզ հասած պատկերը, որը կարող է վերարտադրել ողջ իրականությունը:
Խաչատուր Աբովյանի առեղծվածային անհետացումն ու նրա խորհրդավոր գաղտնիքները:
Փաստեր կան, որ Աբովյանն իբր թրքուհի սիրուհի է ունեցել և նրան սպանել է հենց այդ թրքուհու ամուսինը:
Լավ, եթե համարենք, որ այդ վարկածը ճիշտ է և փորձենք այն վերլուծել, ապա արդյունքում կստացվի անիմաստ մի պատմություն: Խաչատուր Աբովյանն աննշան անձ չէր, որ սպանեին ու թաղեին և այդ մասին ոչ ոք չիմանար և չփորձեր պարզել հանգամանքներն ու փաստերը: Արդյոք արժե՞ հիշեցնել, որ Խաչատուր Աբովյանը այնքան ճանաչված էր ոչ միայն Հայաստանում, այլև Ռուսական Կայսրությունում , Իրանում ու Թուրքիայում և նրա կորուստը դժվար թե նկատելի չլիներ:
Ոչ մի փաստագրություն չկա. արդյոք հարուցվե՞լ է քրեական գործ անձի անհետացման մասով, նշանակում է, որ այդ տարբերակը սխալ է, իսկ եթե համարենք, որ քրեական գործ եղել է և այդ քրեական գործի նյութերը կորել են արխիվներից միայն կաշառակեր ու հանցագործ դատավորների կողմից: Բացառված չէ, որ այն ժամանակվա դատավորները եղել են Աղվան Հովսեփյանի, Կոստանյանի ու Ջհանգիրյանի նման հանցագործներ, որոնք ընդունակ էին թաքցնել և ոչնչացնել հանցանքների ապացույցները:
Վստահ եմ, որ Աբովյանի կորուստը անմիջական կապ ունի հենց այս տեսակի հանցագործների ու ստրկամիտ մասսայի հետ: Լուսավոր գաղափարներով օժտված մարդը` հայտնվելով խավարամիտ ամբոխի մեջ, ուզում է ակամայից վերցնել գլուխն ու փախչել որքան հնարավոր է հեռու, որովհետև այդ հասարակության մեջ ազատ և արդար գաղափարներ ունեցող, մտածող անհատը շնչահեղձ կարող էր լինել: Աբովյանը որոշում է Աբու Լալա Մահարու պես փախչել ու հեռանալ, բայց ու՞ր պետք է փախչեր նա… Դե ինարկե` ԱԶԱՏՆ ՄԱՍԻՍ… որտեղ ավելի շատ օդ ու թարմություն կար… Այն ինքը չարագործ Աղվան Հովսեփյանը պատահական չէր ասում. « որ Հրեշտակները վերևից մեզ են նայում.. »
Աբովյանը նախընտրեց հավերժական սառույցները, հավերժությունը, քան տգետ, տխմար ու ստրկամիտ ժողովուրդը: Նախընտրեց ազատ մահը, քան կեղծավոր ու փառասեր ստրկամիտ հասարակությունը, որը դափնիների է արժանացնում իր կաշին քերթողներին: Եթե հիշում եք, Փոքր Մհերն էլ հեռացավ հասարակությունից ու փակվեց Ագռավաքարում, որովհետև տխմար ու անիրավ աշխարհն իր տեղը չէր և հետաքրքիրն այն էր, որ Քուռկիկի սմբակները խրվում էին հողի մեջ, ու ձին չէր կարողանում քայլել: Իսկ դա նշանակում էր, որ նման հասարակության մեջ, ոտքերի տակից հողն է անգամ փախչում, ուր մնաց թե մարդ…
Ինչևիցե… Միքայել Նալբանդյանն ու Ավետիք Իսահակյանը ժամանակին նույն հոգվիճակում են գտնվել, ինչ Խաչատուր Աբովյանը: Ավետիք Իսահակյանն իր Աբու Լալա Մահարի բարձրարժեք ստեղծագործությամբ ոչ թե արաբական աշխարհն է ներկայացնում, այլ` հայկական իրականության գաղջը:
Եվ հիմա Սերժիկ Սարգսյանը պատահական չի ասում. « որ մեղավորը ԳԱՂՋ մթնոլորտն է » Մարդը ճիշտ է, ինքը ի՞նչ մեղք ունի, որ տգետ ենք, իրար ենք հոշոտում, ինքը ի՞նչ մեղք ունի, որ հանդուրժում ենք իրեն ու իր ոհմակին…
Սակայն, ինչպես տեսանք, Խաչատուր Աբովյանի կորուստը, ոչ ոքի չհետաքրքրեց, որովհետև Ազատիչի ասած Գաղջը այն ժամանակ էլ թագավորում էր : Եվ նույնը կատարվում է հիմա, Պավել Մանուկյանի, Արա Խանդոյանի նման լուսավոր դեմքերը մոռացվում են, մատնվում անտարբերության, բայց հիշում են Արթուր Բաղդասարյանի ու Գագիկ Ծառուկյանի պես ժանտախտներին, որոնք դառնում են տգետ մասսաների համար ժողովրդական բարերարներ և առաքյալներ:
Եվ այդ գարշանքն այնքան վառ է արտահայտվում մեր իրականության մեջ, որ ցանկանում ես միայն գլուխդ վերցնես ու փախչես այս հասարակարգից:
Վերջերս Ֆեյսբուքում մի լուսանկարի հանդիպեցի, որտեղ երկու ոստիկան գրկել էին երկու լամուկի ու նկարվել, իսկ լուսանկարի տակ գրված էր. « հերոս ոստիկան Վանոյանի բալիկները.. »
Այն ոստիկան Վանոյանի, ով առանց աչքը թարթելու ատրճանակի ողջ պարունակությունը դատարկել էր Արցախյան ազատամարտի հերոսների վրա և որի արդյունքում էլ ՍԱՏԿԵԼ էր Խորենացու դեպքերի ժամանակ… Որքա~ն ցավ ապրեցի « Սասնա ծռերի » համար, ովքեր Արցախյան պատերազմում չխնայեցին իրենց կյանքը, հոգին ու առողջությունը և այդպես էլ մնացին անտեսված, սակայն մի ոջլոտ ոստիկան, ով ողջ կյանքը միայն թալանեց ու լափեց, զենք բարձրացրեց ազգի նվիրյալ տղաների վրա, հանկարծ դարձավ հերոս:
Պատկերացնու՞մ եք, հանցագործ ոստիկանին հերոս կոչող ժողովրդի գլխից անբաժան պետք է լինեն տառապանքները, նրան պետք է քառատեն, որովհետև այն ժողովուրդը, որն ընդունակ չէ գնահատել իր արժեքները, արժանի է ոչնչացման:
Ժամանակին Գարեգին Նժդեհին ու Անդրանիկ Զորավարին նույնպես չգնահատեցին, նրանք էլ թքեցին ու կոտրած սրտով հեռացան ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՑ: Ապերախտ ազգ ենք, հո զոռով չի… « Սասնա ծռերն » արժանացան նույն ճակատագրին, ինչ Գարեգին Նժդեհն ու Անդրանիկը, ամբոխը նախապատվությունը տվեց Լֆիկներին ու Սաշիկներին: Բոլոր դարերում էլ եղել են Սաշիկներ ու Լֆիկներ, և եղել են իսկական Չարիք մեր ժողովրդի գլխին:
Եվ տգետ ամբոխի մեջ նրանք էլ ավելի են բարգավաճում ու ծաղկում: « Խաբեբաների կարգը գնալով ընդարձակվում էր, և նրանք օրըստօրե նոր անդամներ էին գտնում: Նրանք տարածվեցան երկրագնդի ա՜յն անկյունները, ուր ավելի տիրում էր մտավոր խավարը, ո՜ւր քրիստոնեությունը գտնվում էր մռայլոտ հեթանոսության մեջ »: Րաֆֆի
Երևի տգետ ժողովրդի համար այլ պատիժ ավելի դժվար կլիներ գտնել, քան այն, ինչ կարծում եմ, արժանի են մեկ մեկու:
Եթե մի ժողովուրդ ընդունակ չէ պայքարել իր կյանքի ու ազատության համար և պատրաստ է շան նման սատկել տիրոջ ոտքերի առաջ, ապա դրան այլ անուն տալ պետք չէ:
Գարեգին Նժդեհն իր ողջ կյանքի ընթացքում սովորեցրեց ճիշտ ապրելու ձևը, սակայն ինչու՞ սովորել, երբ կարելի է սողալով ու հետույք մտնելով հասնել տիրոջ գովասանքին:
Մենք սովոր ենք մեղադրել թուրքերին, սակայն մեղադրելուց առաջ մոռանում ենք հիշել, որ Դաշնակցական կուսակցությունն ու հայ հոգևորականությունը ևս մասնակցություն են ունեցել Հայոց Ցեղասպանությունը: « Թուրքն ավելի դրական կարծիք ուներ և ունի հայ ցեղի մասին, քան մեր հայանուն ստրկամիտները »: Գարեգին Նժդեհ: Դա հենց այն զանգվածն էր, որի պատճառով Աբովյանը նախընտրեց Արարատի սառույցները, քան այդ աղբ հասարակությունը:
Քանի որ մեջբերեցինք դաշնակներին, հիշեցնեմ. որ Երիտթուրրքական « Իտտիհատ » կուսակցությունը մինչ Հայկական կոտորածները համագործակցել է ՀՅԴ հետ, և նույն դաշնակները զինաթափել են հայկական գյուղերի բնակչությանը, որն էլ դժվարացրել է նրանց հետագա ինքնապաշտպանությունը: « Մեր դժբախտությունն այն չէ, որ աշխարհում կան թուրքեր, այլ այն, որ կան թուրքանման հայեր » Գարեգին Նժդեհ.
Դաշնակցությունը այժմ էլ իր գործելաոճը չի փոխել, պատահական չէ, որ նրանք Ռոբերտ Քոչարյանի ու Սերժ Սարգսյանի հավատարիմ զինակիցներն ե : Դաշնակցությունը իր փայաբաժինը փախցնողներից է, նույնը նաև` հայ հոգևորականները: « Մեր բարյացակամ չեզոքության դեպքում իսկ, եթե դա, կրկնում եմ, նույնիսկ հնարավոր լիներ, թրքությունը պիտ վարվեր մեզ հետ ճիշտ այն ձևով, ինչպես որ վարվեց »: Գարեգին Նժդեհ
Ի՞նչ եք կարծում, Իսրայել Օրին ինչու՞ էր գնացել Եվրոպա ու փորձում էր հայերի համար օգնություն գտնել… Նա շատ լավ գիտեր, որ սնահավատ, ապերախտ, ստրկամիտ ժողովրդը ի զորու չէ իր սեփական ուժին ապավինել, իրենց պետք է արտաքին որևէ ուժ, որը կարող է ոգեկոչել ու ոտքի հանել ստրկամիտներին: Իսրայել Օրին գիտեր, որ ժողովրդի մեջ կա մի ուժ, որը կար « ՍԱՍՆԱ ծռերի » մեջ, սակայն այդ ուժը չի կարող երեք ճակատով կռվել ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ թշնամու դեմ: Տգիտությունն ու ստրկամտությունը նույնպես ուժ է և դա նորություն չէ:
Օտարին ապավինելով` կորցրեցինք մեր ինքնապաշտպանության բնազդը ու դարձնելով ինքներս մեզ հպատակ, փորձում ենք ներկայանալ որպես ազգ, սակայն ազգը ու ժողովուրդները, բացի իրենց պատմությունից ու մշակույթից պետք է ունենան դիմագիր… Իսկ մենք կորցրեցինք մեր ԴԻՄԱԳԻՐԸ… « Օտարը չի հարգի և սիրի մի ժողովրդի, որը ինքնուրույն պատկեր և բովանդակություն չունի »: Հովհաննես Թումանյան
Մեր դիմագիրը հիմա կոստանյանի տափակ մռութն է ու խաչատուրովի ճարպակալած ծոծրակը:
Վարդան Մամիկոնյանը, հավանաբար, հայոց զորավարներից ամենատաղանդավորն էր ու հնարամիտը, սակայն նա անկախ իր կամքից, ինչպես ինքը` մեծ Սպարապետը կասեր` « Դարձավ էշ նախատակ… »
Ինչու՞ էշ նահատակ, որովհետև նա լավ գիտեր, որ անատամ, տգետ ու սնահավատ ամբոխի հետ, որն իրեն կոչում էր աշխարազոր, դուրս գալ եռապատիկ ավելի լավ զինված բանակի դեմ, միայն էշություն էր: « Բայց ես չեմ կարծում, թե հայերն այնպես քաջությամբ կարողանային կռվել, եթե կռիվը լիներ հայրենիքի և ազգի ազատության համար: Բայց այնտեղ թշնամին սպառնում էր նրանց կրոնքի կորուստը, և կրոնասեր հայերն իրանց հավատքի համար զոհեցին այնքան շատ տղամարդիկ: Րաֆֆի
Որովհետև տգետ ամբոխը պատերազմ էր ցանկանում, իսկ Սպարապետը չկարողացավ համոզել, որ առճակատումը այդ հսկա ուժի հետ, այն էլ բաց դաշտում` անիմաստ է և լինելու է կործանարար: Նա ստիպված եղավ համաձայնել տգետ հոգևորականների հետ, որոնք գրգռում էին ամբոխին` տանելով պատերազմի: Վարդան Մամիկոնյանը Զորավար էր և նրա համար ԲԱՐՈՅԱԿԱՆ հաղթանակ գոյություն չուներ, ինչպես նշում են մեր ապուշ հոգևորականները:
Ռազմական տերմինաբանության մեջ Բարոյական հաղթանակ հյասկացություն գոյություն չունի, դա մեր ապուշ տերտերների մտքի երևակայությունն էր:
Ողջ ազգին մղեցին պատերազմի դաշտ, փղերի ոտքերի տակ կոտորեցին, հետո էլ հայտարարեցին, թե բարոյական հաղթանակ ենք տարել:
Վարդան Մամիկոնյանն այնքան խելացի էր, որ Դիզբոնում կեղծ կրոնափոխ եղավ, որպեսզի իր բանակը առանց կորուստների հասցնի հայրենիք ու կարողանա պայքարել իր երկրի ազատության համար, իսկ մեր տերտերները ինչ արեցին, ստիպեցին, որ ժողովուրդը եղաններով զինված աշխարազորի հետ դուրս գա կենաց ու մահու պատերազմի, իսկ դա իրենց պետք էր, որ մատաղ անեին ոչ միայն հայկական բանակը, այլև խավարամիտ ժողովրդին: Եվ դրա անունը դրեցին Բարոյական հաղթանակ:
Անատամ ամբոխը ոռնաց, ուրախացավ, որ հաղթեցինք բայոյապես… Պավել Մանուկյանի պես Վարդան Մամիկոնյանն էլ իր մինուճար որդուն՝ Զորհակին իր հետ տարավ պատերազմի դաշտ, հասկանալով, որ միևնույն է` այդ տգետ ժողովուրդը Վանոյանի պես Վասակներին է հերոսի կոչումներ տալու: Մամիկոնյանը լավ գիտեր, որ գնում է մահվան, սակայն նախընտրեց մեռնել կռվի դաշտում, քան գտնվել տխմար ամբոխի կողքին:
Ազգային Գենետիկական տեսակն իր ունակությունները պահում է դարերով, թուրքերը խելացի ազգ են, որովհետև իրենք կարողացան իրենց վատ տեսակը, գողանալով ուրիշներից փոխարինել լավ տեսակով, փոխել ազգային գենոֆոնդը, իսկ մենք մնացինք ազգային աղբի հույսին, որը բարգավաճեց ու շատացավ: Կուսակցական այն ոհմակը. Որն ունենք մենք, ոչ պակաս թշնամի է մեր ժողովրդին, սակայն այդ թշնամին իր մարմնից սերտաճած մասնիկն է և դրանից ազատվելու միակ ելքը` անդամահատելն է, դա Միքայել Նալբանդյանի խոսքն է: Անդամահատել ու ազատվել այն Չարիքից, որը դավաճանությունն է, նախանձը, տգիտությունն ու կեղծավորությունը սնահավատությունն ու ստրկամտությունը: Ու արդեն ժամանակն է, որպեսզի կարողանանք համարձակություն ունենալ ասելու մեր սխալների ու մեր բացթողումների մասին, հարկավոր է խոսել քյարթու Ռաբիզների ու անատամ ջադուների մասին, տգետ ու հանցագործ գեներալների, սրբապիղծ հոգևորականների, ու մեծապատիվ մուրացկանների մասին, ովքեր հեռուստաեթերից ոռնում են, իբր ՄԵԶ ՄՈՏ ամեն ինչ լավ է ու կատարյալ:
Ու այս համատարած Գաղջի մեջ մի բուռ Սասնա ծռեր, ովքեր ներկայացնում են մեր ազգային բարձր որակը, այն տեսակն է, որ համ ու հոտ է տալիս ազգին, որ վերջինիս կորուստն էլ կհանգեցնի ազգի կործանմանը: Աղետն անխուսափելի է: Ուշքի եկեք, խելամիտ հայեր, պատմությունը ձեզ չի ների ձեր անտարբերության համար…
Գեհենի Առաքել 1/02/2017
« Ժողովուրդների արյունն ու արցունքը պիտի չդադարի, մինչև որ նրանք ինքնօգնությամբ ոտքի չկանգնեն, մինչև չհզորանան հոգով»: Գարեգին Նժդեհ
«Ներկայումս գիրքը և ժողովրդի մեջ ընթերցանություն տարածելը այն փրկարար միջոցներից մեկն է, որ կազատե նորան շատ մոլորություններից »: Րաֆֆի
Այլ կերպ հայությունը կմնա մեկն այն դժբախտ ժողովուրդներից, որոնք գոյություն ունեն, բայց չեն ապրում, որոնք «աշխարհում են, բայց աշխարհից չեն»: Գարեգին Նժդեհ
Պիտ պարտվի, պիտ մեռնի կեղծիքը մեր կյանքում, որ ապրի մեր ժողովուրդը: Գարեգին Նժդեհ
« Հպատակ » ազգը օտար պետության մեջ նոյնիսկ ամենից աւելի ազատամիտ ու լայնախոհ պետութեան մեջ անխուսափելիօրէն մնալու է զրկուած սնունդից »: Հովհաննես Քաջազունի
« Հայի ոխերիմ թշնամին օտարը չէ, այլ հայը » ։ Րաֆֆի
Գեհենի Առաքել 